یکی از کارهای آیینی فلاسفه که در آن دودلی نکرده‌اند؛ رهنمود دادن است. رهنمود در این باره که چگونه باید زیست.
این خودکاوی زمینه دانش نیست. دانشمند از دانش بازده‌های منشی و فرجام‌گرایانه نمی‌گیرد، داوری نمی‌کند که کار جهان درست است یا تباه.
این رهنمود دادن تفاوت اساسی بین علم و فلسفه و یکی از شباهت‌های بسیار بین فلسفه و دین است
