هاین روز ها خیلی از مردم ما (سریال پدر) رو می بینند.
داستان مردی که هم غیرت داره، هم مردونگی داره و هم عزت نفس، ولی در گیرودار زندگی باید تصمیم هایی بگیره که اصلا باب میل خودش نیست!
یکی از دلایلی که رسانه های تصویری جز تاثیر گذارترین، رسانه ها است، این است که مخاطب با کارکتر های سریال حس همزاد پنداری پیدا می کنند، و خیلی وقت ها خودشون رو جای شخصیت های سریال (معمولا شخصیت اول) قرار می دهند.
خود من یکی از همین آدم ها هستم :) ، که شدیدا وقتی فیلم یا سریالی نگاه می کنم (البته با زیاد برای اینکار فرصت ندارم) با نفری که دارم می بینمش، حس همزاد پنداری می کنم، حالا اگر بازیگر نقش رو به خوبی بازی کنه و پیش زمینه هایی هم داشته باشم، که خیلی بیشتر تاثیر می پذیرم.
وقتی به این فیلم و تصمیم های (حاج علی) فکر می کنم، خیلی از خاطرات گذشته پیش چشم میاد و گاهی دغدغه های آینده برام مرور می شود، ولی خب این بد نیست که آدم ها برای همچین شرایطی آماده باشند.
در کل می خوام بگم کاری با ماجرای سریال ندارم، حرفم در مورد همین شخصیت پدر هست. یادمان باشد که پدری که سایه اش بالای سر ما هست (خدا رفتگان را هم بی آمرزد) یکی از همین پدر هاست که برای خوش بختی ما هر لحظه در تب تاب هست. قدر پدر هامون رو بدونیم
یاعلی
