اگر به این تله دچار شده باشیم در بحث خویشتن داری انسان های ضعیفی هستیم و نمی توانیم هیجانات خود را کنترل کنیم. در رفتار خود تعادل نداریم و نمی دانیم رفتار درست چیست و هرکاری که دلمان بخواهد انجام می دهیم؛ مثلا در کلاس درس یک دفعه می زنیم زیر خنده و حتی اگر اخراج هم بشویم برایمان اهمیتی ندارد. در بخش خود انضباطی ناکافی، از لحاظ ذهنی آشفته و پریشان هستیم، اتاق نامنظم و به هم ریخته ای داریم، اکثر مواقع به دنبال وسایلمان می گردیم و اگر کسی اتاقمان را تمیز کند دائما غر می زنیم که وسایلمان را معلوم نیست کجا گذاشتی و ما نمی توانیم آن ها را پیدا کنیم.
انسان حواس پرتی هستیم، از مسئولیت پذیری گریزانیم، قرار ها و کارهایی که باید انجام دهیم را فراموش می کنیم که این کارها سبب می شود آدم های اطرافمان را بخاطر این رفتارها از دست بدهیم. از بی هدفی خود ناراحتیم اما برای کارها و اهداف خود برنامه ریزی نمی کنیم حتی اگر برنامه هم داشته باشیم آن را اجرا نمی کنیم. بی نظمی، سهل انگاری و حواس پرتی ما سبب می شود تا به موفقیت هایی که مستحق آن ها هستیم دست پیدا نکنیم.
ریشه های تله خویشتن داری و خود انضباطی ناکافی
در دوران کودکی همیشه یک نفر (به خصوص پدر و مادر ) در زندگی ما حضور داشته است که کارهای ما را انجام دهد و بی نظمی های ما را مدیریت کند، بنابراین یاد نگرفتیم که نظم داشته باشیم و کارهای خود را به تنهایی و به موقع انجام دهیم.
اگر در دوران کودکی، والدین ما نامنظم و نامرتب باشند، همچنین توانایی کنترل هیجانات خود را نداشته باشند باعث می شود در همان دوران کودکی رفتار نادرست آن ها را به عنوان الگو قرار دهیم و به مانند آن ها رفتار نماییم.
نشانه های تله خویشتن داری و خود انضباطی ناکافی
به نظافت فردی خود اهمیت نمی دهیم؛ برای ما مهم نیست که با چه ظاهری در جمع ها و مراسم های مهم ظاهر می شویم. همچنین نظافت جامعه نیز برایمان اهمیتی ندارد تا حدی که زباله های خود را در طبیعت و در کنار سواحل رها می کنیم.
معمولا انسان کمال گرایی می باشیم به طوری که یا کارها را نباید انجام دهیم و یا تمام و کمال آن ها را به سرانجام برسانیم تا اینجای قضیه مشکلی ندارد و شاید هم خوب باشد اما به دلیل تنبلی، حواس پرتی و اینکه حوصله انجام کار عالی را نداریم کلا بیخیال کارها می شویم. به دنبال شنبه طلایی برای شروع کارهای خود می گردیم، همان شنبه ای که هرگز نخواهد آمد.
در جستجوی کسب تجربه های پرخطر مثل اعتیاد هستیم و با جمله “همه ما روزی می میریم پس بهتر است که زندگی را سخت نگیریم و هرکاری را که دوست داریم تجربه نماییم” خودمان را گول می زنیم و به کار خود ادامه می دهیم.
مخالف قوانین و محدودیت ها هستیم، آن ها را دست و پاگیر می دانیم بنابراین به خودمان اجازه می دهیم با حالتی طلبکارانه خلاف قوانین عمل کنیم.
هر پولی دستمان بیاید خرج می کنیم و هیچ اعتقادی به پس انداز کردن نداریم.
راهکارهای مقابله با تله خویشتن داری و خود انضباطی ناکافی
قبل از اینکه راهکارهایی برای مقابله با این تله بیان کنیم، لازم است که بگوییم تله هایی که در طول زندگی به آن ها دچار می شویم ممکن است عمق زیادی داشته باشند و به تنهایی نتوانیم از پس آن ها برآییم، بنابراین حتما برای مقابله با آن ها از یک درمانگر کمک بگیریم. راهکارهای زیر در کنار حضور یک درمانگر می توانند به ما کمک ما بیایند.
از معاشرت با افرادی که بیش از حد روحیه حمایت گری دارند، خودداری نماییم. این افراد نه تنها کمکی به استقلال و نظم ما نمی کنند بلکه باعث عمیق تر شدن و تداوم این تله ها در ما می شوند. با افرادی که بیش از حد منظم و به قول خودمان وسواسی هستند نیز معاشرت نکنیم زیرا باعث می شوند از آن ور بوم بیفتیم و به طور افراطی منظم باشیم. افراط و تفریط در هیچ کاری درست نیست؛ نه آنقدر منظم باشیم که به وسواس تبدیل شود و نه آنقدر بی نظم باشیم که باعث تنبلی و شلختگی ما شود.
هیچگاه به دنبال شرایط عالی برای شروع کارها نباشیم. این نکته را بدانیم که “برای شروع نباید عالی باشی، اما برای اینکه عالی باشی باید شروع کنی”. کارهای خود را اولویت بندی نماییم، از سخت ترین آن ها شروع کنیم و حتی شده زمان کمی را به صورت روزانه به آن ها اختصاص دهیم.
