تله زندگی محرومیت هیجانی
باور افراد گرفتار در این تله این است که نیازها و خواسته هایشان برای دیگران مهم نیست و دیگران برای برآورده کردن نیازهایشان تلاشی نمی کنند. این افراد، انسان هایی سرد و بی عاطفه هستند و احساس خشم، بی پناهی، ناراحتی، دلتنگی و محرومیت می‌کنند و به آدم ها اجازه نزدیک شدن به خود را نمی دهند. افراد گرفتار در این تله همواره توقع دارند که دیگران آن ها را درک کنند و متوجه خواسته هایشان شوند بدون اینکه خودشان نیازها و خواسته هایشان را بیان کنند و هنگامی که خواسته ها و نیازهایشان برطرف نشود بسیار ناراحت و آزرده خاطر می شوند. فکر می کنند اگر نیازهایشان را بیان کنند و بعد دیگران متوجه آن ها شوند دیگر ارزشی نخواهد داشت. هیچگاه با حرف نزدن و اعتراض نکردن نمی توانیم توقع درک شدن توسط اطرافیانمان را داشته باشیم. در ادامه مقالات تئوری تله های زندگی یانگ و در ادامه مقاله ” تله زندگی محرومیت هیجانی ” با ما همراه باشید.
- مادرانی که از والدین خود، توجه و محبت کافی دریافت نکرده اند، نمی‌توانند به فرزند خود نیز توجه بی‌قید و شرط داشته باشند. گاهی نیز مادر به دلیل افسردگی، توانایی توجه کردن و در آغوش گرفتن و محبت به کودک را ندارد. مشکلات و دعواهای بین زن و شوهر نیز سبب از بین رفتن انرژی روانی آن ها برای توجه و محبت به کودک می شود.
- مادر به اندازه کافی به نیازهای کودک توجهی ندارد و با او ارتباط خوبی برقرار نکرده است و در بهترین حالت تنها به خواسته‌های وی توجه می‌کند و نیاز او به محبت و توجه نادیده گرفته می شود.
- مادر نمی تواند کودک را در حین ناراحتی و بی قراری آرام کند بنابراین کودک یاد نمی‌گیرد چگونه با احساسات خود مواجه شود و به چه طریقی خود را آرام کند.
- والدین به نیاز ها و خواسته های کودک اهمیتی نمی دهند و با او همدلی نمی کنند. به عنوان مثال قرار بوده کودک را به شهربازی ببرند اما شرایطی پیش آمده که نتوانستند به قولشان عمل نمایند. در این صورت باید ناراحتی خودشان را از این موضوع بیان می کردند تا کودک متوجه شود خواسته اش برای آن ها مهم بوده اما انتظار دارند که کودک خودش شرایط را درک کند و ناراحت نشود بنابراین او احساس می کند که برای آن ها مهم نبوده است و کمبود همدلی همیشه در وی وجود خواهد داشت.
- پدر و مادر، در شرایطی که باید از کودک حمایت می کردند وی را به حال خود رها می کردند و می گفتند مشکل تو است و خودت باید آن را حل کنی. همانطور که کودک را باید مستقل بار آورد، در صورت نیاز هم باید از وی حمایت کرد تا احساس تنهایی و بی پناهی نکند.
- نیازها و احساسات خود را از شریک عاطفی و اطرافیانتان پنهان می کنید و زمانی که نیازهایتان برآورده نشود، احساس نا امیدی و ناراحتی می کنید.
- همواره سعی می کنید که خودتان را قوی و بینیاز نشان دهید در صورتیکه اینگونه نیستید و از درون به توجه و همدلی نیاز دارید.
- احساس ناکامی و محرومیت می کنید، اما هیچ حـرفی نمی زنید و شروع به کینه جویی می کنید.
- مدام شریک زندگی تان را به دلیل توجه ناکافی سرزنش می کنید. سـرد، نامهربان و دست نیافتنی می شوید.
- انسان بسیار حساسی هستید، تحمل شنیدن هر حرفی را ندارید، سریع به شما برمی خورد و تصور می کنید که دیگران از روی قصد و غرض با شما صحبت می کنند.
- پرحرف هستید و گاه و بی گاه به شریک عاطفی تان زنگ می زنید و با این کار، او را خسته می کنید و به مرور زمان فکر می کند که شما فقط وقت او را می گیرید.
تا حدودی با تله محرومیت هیجانی آشنا شدیم. اگر نشانه‌های تله محرومیت هیجانی را در خود پیدا کنیم، رعایت موارد زیر می تواند تا حدودی به ما کمک کند:
- با کمک یک درمانگر، کودک تنها و بی‌پناه درونتان را پیدا کنید و با او ارتباط برقرار کنید. سعی کنید کودک درون خود را درک کنید، با او همدلی کنید و به حرف‌هایش گوش دهید.
- از روابطی که باعث فعال شدن تله زندگی محرومیت هیجانی در شما می شود به‌شدت اجتناب کنید. با افراد سرد و بی‌عاطفه که می‌توانند شما را به خود جذب کنند ارتباط برقرار نکنید.
- در صورتی که شخص مناسب و موردنظر خود را به عنوان شریک عاطفی پیدا کردید، نیازهای عاطفی‌تان را بیان نمایید، آسیب‌پذیری خود را با شخص مقابل مطرح کنید. شما باید بدانید که انسان‌ها به یکدیگر احتیاج دارند و اگر از دیگران بخواهیم که نیازهای ما را برطرف کنند، مشکلی پیش نخواهد آمد و نشانه ضعف ما نمی‌باشد.
برای شرکت در آزمون تله های زندگی اینجا کلیک کنید.
www.ayabs.com
