بسم الله الرحمن الرحیم
به مرحمت این روزهای ناتمام از « هر»، وجودم یخ بسته و هزار تکه می شود و من مبهوت از خود تنها به نظاره نشسته ام. بیگانه از پاسخ، در هزارتوی پرسش، هراسان رها گشته ام.
کاش پیدا شوی
کاش پیدا شوی
کاش پیدا شوی
از کِی مرا گم کردی؟از کدامین تکه بی تو شکستم؟
به گمانم «پیام آور فروردین» در این همه «من» گمگشته، امّا...چرا!! ...چرا!!
