در تقویم روز بیست و پنجم اردیبهشت ماه روز حکیم ابوالقاسم فردوسی و روز بزرگداشت زبان پارسی نام گذاری شده است. حال این که چقدر فردوسی برای زنده نگه داشتن زبان فارسی تلاش کرده است جای خود را دارد.
البته در این میان عده ای هستند که تنها پارسی را زبان خود می دانند و با کلمه فارسی مشکل دارند و از این گله می کنند که چرا کلمات عربی در زبان فارسی استفاده می شود ولی اگر با همین افراد سخن بگوییم بیشتر کلماتی که استفاده می کنند ترکیبی از فارسی و انگلیسی و عربی است و تنها اشعاری که از شاهنامه خوانده اند به ابیاتی است که در کتاب فارسی دوران مدرسه بسنده می شود و همه اتفاقا هر زمان برای عشق و عاشقی می خواهند هنر به خرج داده و شعری را از بر بخوانند همان شعر معروف حافظ " که عشق آسان نمود اول ....." را عنوان میکنند.
به نظر من آمیختگی زبان ها باهم در همه فرهنگ ها و زبان ها یک مسئله جا افتاده هست و اگر به یک سری کلمات دقت کنیم در تمامی زبان ها تکرار میشوند و یکی است و این مسئله در گذشته به خاطر کشور گشایی ها و جنگ هایی که بین کشورهای مختلف رخ داده و در گذشته نزدیک تر به خاطر مهاجرت ها و در حال حاضر به خاطر استفاده روز افزون از منابع ارتباطی مثل فیس بوک، اینستاگرام و ..... امری غیر قابل انکار است.
خود من صرف علاقه ایی که به زبان فارسی دارم و علی رغم تلاش برای به کارگیری نثر ادبیات مناسب نمی توانم آن نثری را که شایسته ادبیات ایران است را در نوشته هایم استفاده کنم. تنها کاری که امروز برای گرامی داشت روز زبان پارسی می توانستم انجام دهم طراحی این پوستر بود که به نظرم تنها زبانی که همگان از گذشته تا به امروز آن را کامل درک می کنند زبان گرافیک هست.
در حال هر روز زبان پارسی گرامی باد.
