تریدآف

از جایی شنیدم که ساختمون زیبای شمس‌العماره اولین ساختمان چند طبقه با این ارتفاع در ایران بوده.

هنر زیبای هنرمندانی که این اثر بی نظیر رو از خودشون به جای گذاشتن، قابل تحسین هست.

در کنار همه اینها به دو فکر میرسیم:

فکر شماره یک:
با توجه به شرایط اقتصادی اون دوران، آیا ساخت چنین بنایی، به صرفه بوده؟ شاید برای رسیدن به این هدف، چندین برابر بیشتر از ارزش واقعیش هزینه شده! شاید با همون پول میشد کلی پروژه بهتر انجام داد و ...

فکر دوم:
این کار انجام شد تا توانایی خودمونو به خودمون اثبات کنیم. لازم بود این هزینه رو بدیم تا به خود باوری برسیم. همینطور یه اثر ماندگار ساختیم که در دنیا نظیر نداره. ارزشی که ایجاد شده، در واقع بیشتر از هزینه ای بوده که انجام شده.

در واقع آیندگان وقتی به ما نگاه می کنن، تصمیم گیری های ما رو بررسی می کنن و با توجه به اینکه سرگذشت ما رو میدونن، یه این فکر می کنن که کدوم راه بهتر بود.

ما همواره در حال انتخاب بین چیز هایی هستیم که به نوعی با هم تریدآف دارن.