مفهوم عشق رمانتیک از اواخر قرن 18 ام بوجود اومد که با شروع دوره رومانتیسیسم در اروپا همراه بود. به این معنی که نسبت به روح و جسم یک شخص خاص احساساتی به خصوص داشته باشیم! اینگونه عاشق بودن به این معنی بود که ما به دنیا آمدیم تا نیمه گم شده خودمون رو پیدا کنیم و به اون عشق بورزیم. اگر اون رو پیدا نکردیم پس باید همچنان به جست و جو بگردیم.
لازمه بگم رمانتیسم با عشق رمانتیک فرق داره! از اولین جرقه های رمانتیسم در اروپا، شاعری بود که در جوانی خود کشی کرد. این شاعر 17 ساله، به دلیل اینکه هیچ کس آثارش رو چاپ نمی‌کرد و از طرف خانواده، شاهد فشاری وکیل شدن بود، در آپارتمان کوچک خود، جان خودش رو گرفت. بعد از مرگش، به طرز عجیبی محبوب شد. محبوبیت او از این نظر بود که اهالی مکتب رمانتیسم، هنرمندانی که حساسیت و ظرافت داشتند، به دنبال خرد و عشق بودند اما از طرف جامعه اطراف خودشون درک نمی‌شدند را می‌پرستیدند. یک مثال دیگر از این ماج را ون گوک، نقاش هلندی است.
چیز دیگه‌ای هم هست به اسم romantic sadness. ترجمه دقیق نداره اما اشاره به این داره که چطور غم و زجر و درد کشیدن یا حتی تظاهر به افسردگی و خودکشی از نظر بعضی رمانتیکه! در کل مکتب رمانتیسم و زیرشاخه‌ها، سعی در بیان زیبایی‌ها دارند. اما برداشتی که خودشون از زیبایی دارند رو به تصویر می‌کشن. نظر شخصی من اینه که بعضی وقتا این برداشت از حد میگزره مثلا همین مثال غم رمانتیک!
عشق رمانتیک یکی از دلایل اصلی هست که تک همسری (یا حداقل در اجتماع، چون بعضی ها معشوقه مخفی هم داشتند) این قدر در اروپا بعد از رومانتیسم محبوب شده! این گزاره که ما برای کسی به وجود اومدیم که اون هم برای ما به وجود اومده و ما دوتا باید تمام تلاشمون رو بکنیم تا روح و جسم هم دیگه رو درک کنیم ، تمام زندگی و عشق و محبتمون رو وقف هم کنیم و با هم یکی بشیم پایه اساسی عشق رمانتیکه.
عشق مسیحی! این عشق ویژه دین مسیحیت نیست ولی یکی از ارزش های اساسی مسیحیت هست! انجیل کتاب مقدس مسیحیان، کتابی است که سر تا سر سعی در ترویج و تبلیغ محبت و دوستی و عشق داره. عشق مسیحی میگه که همگان، بدون توجه به رنگ، نژاد، زیبایی، زبان، هوش، خرد و جنسیت، لایق عشق هستند.
عشقی که اینجا ازش حرف زده میشه عشق خیلی پاکیه چون درگیر پول و ثروت و توجه به خصوص نیست! دلیلی که جوامع امروزی در همدلی و همدردی انقدر مشکل دارند، فقدان همین عشق مسیحی دانسته میشه. از بحث جامعه شناسانه اش بگذریم. یادمه داخل فیلم Artificial Intelligence، وقتی میخواستند کاری کنن که هوش مصنوعی عشق رو تجربه کنه، پیشنهاد داده میشه که یک هوش مصنوعی به عنوان دوست دختر یا معشوقه ساخته بشه، اما بعد سازنده میگه که دنبال یک عشق پاک و محض می‌گردم، مثل عشق مادر و فرزندی، و رباتی رو به عنوان فرزند به خانواده ای که فرزندی در کما دارند میسازه و هدیه میده. بنظرم عشق مسیحی مثل عشق بی قید و شرط والدین میمونه. فارغ از خصوصیات، فرزندان لایق عشقند.
مشکل عشق رمانتیک اینه که ما فکر میکنیم تمام عشقمان باید به یک نفر محدود بشه، اما عشق مسیحی میگه به دوست، همسایه، دشمن، نیازمند و زشت هم عشق ورزیدن باید کرد. کسی که بطرز رمانتیک آماده عاشق شدنه و میگه که موردی براش وجود نداره، این عشق خودش رو از همگان هم دریغ می‌کنه. اینجاس که به نظر من اونایی که بیش از حد خودشون رو رمانتیک میدونن ولی به کسی نرسیدن، از دیدگاه ناظر بیرونی مثل من خودخواه و از خود راضی تر بنظر میان هم همین است...
این متن، تکه ای از پیامی بود که برای دوستی نوشته بودم و بنظرم اومد که توی ویرگول به اشتراک بزارم:) امیدوارم استفاده ببرید
