یک درس از دفاع شخصی؛ فاصله ایمن و امنیت در خیابان
وقتی از دفاع شخصی صحبت می کنیم، برخلاف تصور رایج منظور فقط یک سری تکنیک و فنون رزمی نیست. حفاظت فردی شامل مجموعه ای از اطلاعات، ترفندها و مهارتهایی بعضا غیر فیزیکی هم هست که در موقعیت ها و شرایط مختلف به امنیت ما کمک می کنند.
یکی از مباحث مهم در دفاع شخصی بحث فاصله ایمنه. خلاصه بخوایم بگیم «منطقه امن» یا «فاصله ایمن» به میزان فاصله ای بین مهاجم و مدافع اطلاق میشه، که اگر مهاجم از این فاصله تصمیم به یک حمله ی فیزیکی بگیره، امکان اینکه با یک حرکت ناگهانی عضو حمله کننده اش(دست، پا یا سلاح) رو به طرف مقابل برسونه نداشته باشه. رعایت این فاصله باعث میشه فرد مدافع، فرصت عکس العمل مناسب رو داشته باشه. «فاصله ایمن» بسته به موقعیت،قد، مسلح بودن یا نبودن، نوع سلاح طرف مقابل و... متفاوت و معمولا 1.5 متر درنظر گرفته میشه. اما این همه ی کاربرد فاصله ایمن نیست. در ادامه کاربرد فاصله ایمن رو در یک سناریوی فرضی آدم ربایی با هم بررسی می کنیم:
ممکنه فرد یا افرادی که قصد آدمربایی دارن، در غالب خودروهای به ظاهر مسافرکش در خیابونهای خلوت جلوی قربانی ترمز کنن و طرف رو به زور سوار ماشین کنن. همیشه سعی کنید فاصله خودتون رو با ماشین های عبوری در حدی حفظ کنید که فرد یا افراد داخل ماشین فرصت غافلگیر کردن شما رو پیدا نکنن. یعنی شما همواره نسبت به عمل اونها، فرصت عکس العمل مناسب رو داشته باشین.
بیشتر خانم ها احتمالا تجربه کردن که وقتی کنار خیابون منتظر تاکسی یا دوست و آشنایی هستن، ماشینهای مختلفی براشون بوق می زنن و... خب البته تعداد زیادی از این افراد مزاحمین بی خطر هستنن. اما در این میون احتمال اینکه به تور آدمربایی بخورید که منتظره تا در یک فرصت مناسب شما رو به زور سوار ماشین کنه هم نباید نادیده گرفت. خصوصا زمانی که خیابون خلوته، شما تنها هستین و البته نزدیکتر از «فاصله ایمن» به خودروی اونها ایستادین.
یعنی چطور؟ ماشین فرضی برای شما بوق میزنه.... شما بی تفاوت روتون رو برمی گردونید که مثلا یعنی بیخیال! راهت رو بگیر و برو! طرف چند بار دیگه دنده عقب و دنده جلو و بوق و... نهایتا اگه از اون دسته بی خطرهاش باشه، راهش رو میکشه و میره. اما حالا اگر طرف شما از اون بی خطرهاش نبود چی؟ اونوقت این نوع واکنش شما ممکنه براتون خطرساز بشه و سناریویی شبیه به این اتفاق بیفته:
ماشین فرضی بوق میزنه.... شما پشت خودتون رو بهش میکنید درحالیکه فاصله شما از ماشین احتمالا چیزی در حدود یک متره .... طرف دنده عقب می گیره و آهسته آهسته همراه با شما حرکت میکنه.... شما می ایستید.... ماشین هم توقف میکنه، در این حالت اگه فرد یا افراد درون ماشین درِ اتومبیل رو ناگهان باز کنن دقیقا شما روبروی اونها و کاملا در دسترس خواهید بود و تا بخواین عکس العملی نشون بدین ممکنه کار از کار گذشته باشه. اما اگر «فاصله ایمن» رو حفظ کرده بودین، احتمال موفقیت اونها بسیار ناچیز بود و حتی شاید اصلا به فکر عملی کردن نقشه شون هم نمی افتادن. همیشه فاصله خودتون رو با ماشین های عبوری در حدی حفظ کنید که فرد یا افراد داخل ماشین فرصت غافلگیر کردن شما رو پیدا نکنن و شما همواره نسبت به عمل اونها فرصت عکس العمل مناسب رو داشته باشین.
به تصویر پایین نگاه کنید، این خانم فاصله ایمن رو نسبت به خودرو مراعات نکرده و فاصله اش از ماشین اونقدر نزدیکه که سرنشینان خودرو تنها با باز کردن ناگهانی در خودرو میتونن بهش دسترسی داشته باشن.
اما در این یکی تصویر، فاصله اش با خودرو اونقدر هست که سرنشینان اتومبیل حداقل با یک حرکت بهش دسترسی نخواهند داشت و اون فرصت این رو خواهد داشت که در صورت احساس خطر، عکس العمل مناسب از خودش نشون بده.
مثلا اگه خودروی مشکوک توقف کرد، اون هم بلافاصله چند قدم دیگه ازش فاصله میگیره تا همیشه بین خودش و خودرو یک فاصله مطمئن وجود داشته باشه.
رعایت «فاصه ایمن» تنها مربوط به خودروهای در حال حرکت در خیابونها نیست، بلکه در هنگام عبور از کنار ماشین های پارک شده – به طور خاص ماشینهای «ون» و ماشینهای با شیشه دودی که داخل اونها قابل رویت نیست – هم بهتره باید با احتیاط عبور کرد.
همونطور که در ابتدا اشاره شد، بحث فاصله ایمن بحث بسیار مهم و اساسی در دفاع شخصی محسوب می شه. اینجا فقط یک نمونه از کاربردهای حفظ فاصله رو مرور کردیم. ولی حتی در برخی گوشی قاپی و خفت گیری ها هم بحث فاصله خیلی اوقات می تونه از هر فن و تکنیک دفاع شخصی دیگه ای موثر تر باشه. اگر به این بحث فاصله ایمن علاقه مندید، بد نیست قسمت اول پادکست سیف زون(منطقه امن) با عنوان هوشیاری رو هم که در همین رابطه درش صحبت شده بشنوید.