همین چندروز پیش بود که از لپ‌تاپم گفتم. یک لپ‌تاپ به مدل Asus N53S که واقعا طراحی خوشگلی داره.
چکیده:
این نوشته یک تجربه تعمیر در تهران امروزی‌ست که ممکن است به درد کسی بخورد. من از خدمات مجموعه تعمیرگاه افق راضی بودم و آن را به همه پیشنهاد می‌کنم.
بالاخره این قطعی و وصلی‌های پیاپی کار دست لپ‌تاپم داد و یه روز وقتی به برق بود یهو یه صدای ریز تق اومد و پش‌بندش یک بوی سوختگی ملایم. مثل بوی قهوه‌ی سوخته. از اون بوهایی که از بچگی برام نماد ناامیدی بودند. شاید شما این رو شاعرانه بخونید اما واقعا با شنیدن اون بو یاد تمام دستگاه‌هایی افتادم که از بچگیم نابود کردم. تمام اون DVD Driveها و HDDها که نمی‌دونم چرا اینقدر زود زود خراب می‌شدن.
بعدش باتری لپ‌تاپم خالی شد و هر چی هم شارژر رو وصل کردم، و دیدم که بله؛ جا تره و خبری از برق نیست. دیگه وقتی لپ‌تاپم روشن بود شارژرم کار نمی‌کرد و فقط وقتی خاموش بود و در شرایط ویژه‌ای کار می‌کرد. بیخیالش شدم.
نخست با خود گفتم که به یکی از همین مغازه‌های محلیِ کویِ خودمان ببرم. بعد از یه نگاهِ کوتاه بهم گفت که مدار IC شارژرش سوخته و هزینه‌اش نزدیک ۲۵۰ تومان می‌شه! من هم به آرامی از در آنجا خارج شدم و پشت سرم هم نگاه نکردم. این بها واقعا زیاد بود.
بعدش به پیشنهاد یکی دیگر از دوستان به یک تعمیرگاه دیگر مراجعه کردم که خب قیمت کمتری برای تعمیر تخمین زد (حدود ۴۰ تا ۸۰ تومن) ولی خب باز هم از تعمیر در ماند و صرفا مدل IC شارژر من را برداشت تا در صورت موجود بودن قطعه آن، آن را جایگزین کند. [شاید که آینده]
اون روز بیخیالش شدم و رفتم در توییتر اندکی غر زدم تا آنکه علی میرجمالی [که به دلیل یک گروه تلگرامی به ایشان عمو می‌گوییم] یکی از توییت‌ها را دید و پاسخی داد که من را بر آن داشت تا این نوشته را بنویسم:
از اونجایی که از پیش می‌دانستم هر آنچه که ایشان معرفی کند حجت را تمام می‌کند، دست به کار شدم و همان روز دستگاهم را تحویلشان دادم. آدرسی که در وب‌گاهشون بود این‌چنین بود:
تهران خیابان ولی عصر بالاتر از طالقانی پاساژ ایران طبقه زیر همکف واحد 570
البته این فروشگاهشون بود. هنگامی که رفتم اونجا بهم گفتند برم کوچه پشتی، [کوچه دمشق، کوچه برادران مظفر] پلاک ۱۱۸، طبقه ششم تا به تعمیرگاهشون برسم. از قرار معلوم چند طبقه از این ساختمون به طور کل متعلق به این مجموعه بود. یک طبقه فروش قطعات، یک طبقه پذیرش تعمیرات، یک طبقه ...
طبقه پنجم این شکلی بود:
رفتم به یکیشون مشکلم رو گفتم. یه ذره گذشت و لپ‌تاپ رو بردند. بهم این کاغذ رو دادند:
یکی از نکات جالب برام در این کاغذ اون بخش انتهاییشه. در واقع با ارسال اون عبارت به سامانه‌ی فلان می‌شد فهمید که دستگاه ما چقدر از مراحل تعمیر رو طی کرده :)) البته من هر وقت پیامک فرستادم پاسخ داد در حال تعمیره اما خب احتمالا اگر چهارشنبه نمی‌رفتم تا تحویل بگیرم، پاسخ می‌داد که دستگاه تعمیر شده.
دیدم از اونجایی که در شرایطشون هیچگونه مسئولیتی رو برای حفظ اطلاعات حافظه هارد درایو قبول نکردن، بهتره که هاردم رو ازشون بگیرم که مشکلی پیش نیاد. این درخواست رو کردم و دو عدد هارد لپ‌تاپم رو بهم دادن. در کاور پلاستیکی:
بهم گفتند تا چهارشنبه لپ‌تاپم آماده می‌شه. من هم رفتم تا چهارشنبه. چهارشنبه بعدازظهر من خودم تماس گرفتم و دو ساعت بعد لپ‌تاپم رو تحویل گرفتم. اون چیزی که نخست بهم گفتند ۲۵۰ تومن بها خواهد داشت، تنها ۷تومن هزینه قطعه داشت و ۴۰ تومان دستمزد :)) جالب بود.
واقعا شفافیت تعمیر و مخصوصن فاکتور آخر کار که قطعات استفاده شده نوشته شده بود من رو خیلی خوشحال کرد :)) امیدوارم اگر لپ‌تاپ شما هم خراب شد، به جای اینکه یاد خاطرات بچگی‌تون بی‌افتید، زودتر بتونید به شکل خوشحالی تعمیرشون کنید. شما خاطره‌ای از تعمیرات دارید؟
