اگرچه جامعۀ یونان باستان جامعه‌ای مردسالار بود، شمار اندکی از شاگردان فیثاغورس زن بودند. یکی از این فیلسوفان شاخص زن آیسارای لوکانیایی بود که می‌گفت با شناخت نَفْس بهتر می‌توان اخلاقیات را شناخت.
او در کتابش با نام «در طبیعت انسان» نوشت که نَفْس منظبط و به‌سامان، عادل و پایبند اخلاقیات است. با این دانش می‌توان جامعه‌ای عادل به وجود آورد.
او در کتابش دربارۀ سه لایۀ نَفْس و وظایف سه‌گانۀ آن می‌نویسد:
آنچه داوری و اندیشه را به وجود می‌آورد عقل است ... آنچه زور و توانایی ایجاد می‌کند سرزندگی است ... و آنچه عشق و مهربانی را پدید می‌آورد مِیل است. این همه چنان آرایشی نسبت به هم دارند که بهترین بخش فرمان می‌راند، و نازل‌ترین بخش فرمان می‌برد، و آن بخش که در میانه است، در وسط می‌ماند، و فرمان می‌راند و فرمان می‌برد.
کتاب فهم فلسفه، نوشتۀ جون ا. پرایس، ترجمۀ رضا علیزاده، انتشارات روزنه، چاپ اول 1391، صفحات 29 و 30.
وَ اؐلْعَدْلُ مِنْهَا عَلَیٰ أَرْبَعِ شُعَبْ: عَلَیٰ قَائِصِ اؐلْفَهْمِ وَ غَوْرِ اؐلْعِلْمِ وَ زُهْرَةِ اؐلْحُکْمِ وَ رَسَاخَةِ اؐلْحِلْمِ.
و عدل بر چهار شعبه است: بر فهمی ژرف نگرنده و دانشی پی به حقیقت برنده و نیکو داوری فرمودن و در بردباری استوار بودن.
