در گذشته‌های نه چندان دور خیلی دست به قلم بودم. خصوصا در دنیای مجازی. تقریبا در تمام رسانه‌ها هم دست به قلم بوده‌م و از بایدها و نباید‌هایش آگاه و با جامعه‌اش در ارتباط.
مدتیست که کمتر می‌نویسم و نهایت تبدیل افکار و احوالاتم به توییت‌های گاه و بیگاهم خلاصه می‌شوند. اکنون که بیش از پیش به دنبال ارزش‌های درونی و اصیلم هستم فکر میکنم نوشتن به سبک گذشته‌ها دستی آرامش‌بخش به روانم بکشند تا این جستجو جذاب‌تر به پیش برود.
نوشتن از کار، احوالات و ارتباطات و انسان‌ها گرچه جنس‌شان از گذشته است. اما دریچه‌ای هستند برای بازگشت به آینده و ساختن هر چیز جدیدی از جنس کار، احوالات و ارتباطات و کشف انسان‌های جدید.
این گونه باید نوشت
این گونه باید کشف کرد
