علاقه‌ی زبان‌شناسی به خطاهای گفتار را می‌توان به هرمن پل (۱۸۸۶) نسبت داد. بنا به گفته‌ی مرینگر (۱۸۹۵) هرمن پل اولین زبان‌شناسی بود که پیشنهاد داد بررسی خطای گفتار شاید بتواند ماهیت علت بروز گونه‌های مشخصی از تغییرات زبانی را آشکار سازد.
اما شاید بتوان مرینگر (۱۸۹۵ ،۱۹۰۸) را پدر مطالعات بررسی خطاهای گفتار در زبان‌شناسی دانست، دلیل آن هم برمی‌گردد به مجموعه‌ی چاپ‌شده‌‌ی وی مشتمل بر هشتصد خطای گفتاری، خوانداری و نوشتاری که داده‌های زیادی در اختیار سایر پژوهشگران می‌گذارد. دیدگاه مرینگر در باره‌ی سازوکارهای دخیل در تولید چنین پاره‌گفتارهایی کژرو (فروریزش غیرقابل کنترل و ناخوادآگاهِ سازوکارهای فرآیند تولیدی) با دیدگاه فروید تفاوت دارد.
(این مطلب شاید بعداً تکمیل شود. فعلاً تا همین‌جایش را خواندم و خوشم آمد و گفتم اینجا بگذارم، شاید به درد کسی خورد. البته نه به اندازه‌ی آقای مرینگر با آن درجه کوشش در گردآوری و چاپ خطاهای زبانی!)
