سلام
وقت‌تون بخیر
امیدوارم روز و هفته عالی رو بسازیم ان‌شاءالله
خب به خودم تعهد دادم که هر روز یه مطلب بنویسم...
الان ۲ روز هست که فکرم درگیر چندتا کار هست. امتحانات پایان‌ترم هم داریم.
حسابی بهانه منطقی دارم که نخوام بیام و بنویسم. اما حس می‌کنم، این یکی از
تنها خواسته‌های قلبی منه.
من از نوشتن و به اشتراک‌گذاشتن ایده‌ها و افکارم با دیگران لذت می‌برم و نوشتن
این فرصت رو به من میده که بیشتر فکر کنم و مثال‌های جذاب‌تری رو به کار ببرم.
همین‌طور باعث میشه که با شما دوستان آشنا بشم، سلایق شما رو بدونم و به ایراد
نوشته‌هام پی ببرم و بیشتر رشد کنم.
خیلی دوست دارم محتوایی که می‌نویسم کاربردی باشه ولی خب بعضی وقت‌ها،
اون‌جوری که دلم می‌خواد نمیشه؛ برای همینم نمی‌نویسم و دنبال یه ایده‌ی کاملم.
الان ساعت ۲۲:۱۲ دقیقه‌س و داشتم به این فکر می‌کردم که این کار و نوشتن پست
تو «ویرگول» هم شد مثل سایر کارهایی که خوب شروع کردم ولی خیلی سریع بی‌انگیزه
شدم.
دانش خیلی خوبی در زمینه انگیزش و نوشتن دارم، به نسبت سن خودم و هم‌کلاسی‌هام،
به همون میزان و حتی چندبرابرش هم بهانه دارم برای ننوشتن.
مثلا اینکه الان خوابت میاد و ممکنه متنی که می‌نویسی کاربردی نباشه...
و امثال اینا....
به هر حال؛ نمی‌دونم تا اینجا متوجه داستان شدی یا نه!
من خیلی راحت اومدم و تو را تا اینجا با خودم کشوندم!
هدف من فقط تمرین نوشتنه و هزاران بهانه دارم که ننویسم؛ اما وقتی دست به قلم
میشم یا لپ‌تاپ رو باز می‌کنم و شروع به تایپ می‌کنم، هزاران ایده و کلمه برای نوشتن
به سراغم میاد.
انگار مدت‌ها بوده که متنظر اقدام من بودند.
نکته مهم امروز اینه: انگیزه، زمانی میاد که اقدام می‌کنیم.
به عبارت دیگه:
اون بالا پایین عکس نوشتن چرخه‌ی معیوب!
یعنی اینکه ما اکثراً فکر می‌کنیم که باید اول انگیزه داشته باشیم تا بعد اقدام کنیم؛ سر
همین قضیه، هیچ وقت اقدام نمی‌کنیم و انگیزه ما بیشتر و بیشتر کم میشه. ?♂️
خب حالا بیاید فرض ذهن رو عوض کنیم؛ یعنی اینکه اول اقدام کنیم تا انگیزه بیاد.
چه اتفاقی میوفته؟!
اقدام می‌کنیم، انگیزه‌مون بالاتر میره، پس بیشتر اقدام می‌کنیم در نتیجه انگیزه‌ما بیشتر
میشه و این ادامه داره. به این قضیه میگن تکانه (momentum). همون قضیه گلوله برفیه!
اولش نرم و شله و به سختی شکل می‌گیره اما بعد که یه کم شکل گرفت، اگر تو سراشیبی
بندازیش، دیگه نمیشه جمع‌ش کرد! (حواست باشه بهمن‌ت تو سر کسی نخوره ?? )
راستی، یه نکته‌ای در نوشتن هست که خیلی سعی می‌کنم رعایت کنم، شما هم اگر
می‌نویسی، بهتر هست رعایت کنی. البته این فقط یه پیشنهاده‌ها:
طول خط‌هات رو کم کن. نهایتاً هر خط ۱۵ تا ۱۷ کلمه بنویس. وقتی طول خط‌ها رو
بالا می‌بری، چشم خیلی باید کِش بیاد تا انتهای صفحه و بعد برگرده اول خط بعد.
اما وقتی خط‌هات کوتاه باشه، چشم خیلی راحت‌تر به خط بعدی میره و مطلب رو
دنبال می‌کنه و احتمال اینکه خط رو گم کنه کمتر میشه.
خواننده‌ها هم بیشتر با مطلبت حال می‌کنن. چرا اینو میگم؟
سوال این پست:
خب دیگه اینم متن امروز ما ?
به تعهد خودم عمل کردم و مطلبم رو نوشتم.
برم دور درس و دانشگاه که فردا دوتا امتحان دارم.
راستی اگر نکته‌ها به کارت اومد و نکته‌های بیشتری دوست داری یادبگیری، لایک و نظر
و انتقاد و ... فراموش نشه.
