سلام
وقتتون بخیر
امیدوارم روز و هفته عالی رو بسازیم ان‌شاءالله
یکی از بهانه‌های ما برای انجام ندادن یک کار و برنامه ما، خستگی یا حوصله نداشتن
است.
دیروز مطابق برنامه‌ای که برای خودم داشتم، مطلب رو ننوشتم. بهانه‌ام هم همین
بود. چند روز هم کم‌خوابی داشتم و به نظر هم منطقی بود!؛ ولی بعدش ۳۰ دقیقه
در فضای مجازی بودم و ۲۰ دقیقه هم کار بیهوده دیگری انجام دادم.
بهانه‌ها همیشه هستند. ما به اندازه‌ی تمام لحظه‌هایی که در روز داریم، بهانه برای انجام
ندادن یک تعهد یا برنامه داریم؛ ولی برای انجام دادنش فقط یک دلیل داریم؛ فقط یک
دلیل و خیلی از ما این رو نمی‌دونیم و از اون «تنها دلیل» در مقابل هجوم لشکر بهانه‌ها،
دفاع نمی‌کنیم.
بهانه‌ها از همه‌جا میان. حتی وقتی که ما دلیل خیلی قوی داریم و از داخل، هیچ بهانه‌ای
نتونه ما رو از انجام اون کار، باز داره ولی دفاع‌مون نسبت به بهانه‌های خارجی بالا نیست.
اگر دیدیم با آگاهی کامل، تصمیم به انجام کاری گرفتیم و بعد یکی از دوستان یا یه آدمی
اومد و به کار ما ایراد گرفت یا علتش رو پرسید، اگر وارد گارد دفاعی بشیم این یعنی هنوز
از درون به ایمان کافی نرسیدیم.
ما باید به دلیل انجام کارمون با آگاهی کامل، ایمان بیاریم تا هیچ بهانه‌ای نتونه ما رو از
انجام اون تصمیم باز داره.
ما برای انجام کاری که دوست داریم و آگاهانه تصمیم گرفتیم، نیازی نداریم که به دیگران
دلیل کار خودمون رو اثبات کنیم. همون‌جوری که وقتی یه کار رو به یه حرفه‌ای می‌سپاریم،
درباره علت کارش سؤالی نمی‌پرسیم، هر چقدر هم مسخره و بی‌دلیل به نظر بیاد.
اون فرد هم اول کار، وقتی داشته این کار رو برای بار اول یا سال اول انجام می‌داده، توسط
بقیه قضاوت می‌شده.
به هر حال، خیلی حرف برای گفتن هست.
ما فقط یک دلیل برای انجام یک کار داریم، پس هر چه می‌تونیم باید اون رو بهتر بشناسیم
و قوی‌ترش کنیم. افزایش آگاهی نسبت به یک مسئله باعث افزایش اعتماد و ایمان ما میشه
و در مقابل خیلی از بهانه‌ها و افکار، هیچ جراحتی به دلیل ما وارد نمیشه.
آقا بهترین کار در مبارزه، اینه که اول شما حمله کنی، اونم وقتی که حریف هنوز آمادگی نداره!
اینو برای مسابقات نمی‌گما ولی خب برای نبرد یک به چند، اول کار باید چند نفر رو از مبارزه
به در کنیم تا ما‌بقیش راحت‌تر شه.
بهانه‌ها هم همین‌جورین. اونا یک به یک که حمله نمی‌کنن، یه لشکر میان سمت تنها دلیل
شما، پس موقعی که انتظار حمله رو ندارن، غافل گیرشون کن.
اینجا قانون ۵ ثانیه مطرح میشه. تو این قانون میگه شما برای انجام یک کار، تنها ۵ ثانیه
فرصت داری. اگر اقدامی نکنی، لشکر بهانه‌ها شما رو زمین‌گیر می‌کنه. ۵ ... ۴ ... ۳ ... اقدام!!
من می‌خوام هر روز مطلب بنویسم، نمیام همون موقع نوشتن که ایده‌پردازی کنم!
در طول روز، ایده‌هایی که میاد رو یادداشت می‌کنم و می‌پرورونم (می‌پرورانم).
موقع نوشتن فقط یه تلنگر می‌خوام تا تموم اون افکار رو تایپ کنم یا روی کاغذ بیارم.
مراحلی رو که باید برای انجام اون‌کار، طی کنی رو برای خودت مشخص کن و در طول
روز، اون‌ها رو انجام بده. اگرم برنامه برای یک هفته هست، اون مراحل رو در طی یک
هفته پراکنده کن!
راستی:
اون پایین منتظر راهکار‌های شما هستم ?✌
راه‌های دیگه‌ای هم هست. می‌تونید کتاب «از شنبه» نوشته محمدپیام بهرام‌پور رو مطالعه کنید.
می‌تونید هم یه سرچ بزنید و با کلی راهکار علمی آشنا بشید ?✌
مطلب امروز رو ساعت ۷:۱۵ صبح شروع کردم، الان ۸:۰۸ هست که این خط رو می‌نویسم.
ایده مطلب امروز رو از ننوشتن مطلب دیروز گرفتم. اینکه چی میشه از تنها دلیل‌مون دفاع
نمی‌کنیم.
کلی کار ریخته سرم که ناشی از بی‌برنامه‌گی خودم بوده و مسئولیتش رو می‌پذیرم.
می‌خواستم یه مطلب بگذارم که الان درگیر امتحاناتم و مطلب نمی‌نویسم... دیدم یه
بهونه خیلی منطقیه ولی دلیل من ارزشش از این بهونه بیشتره ??.
