چرا می نویسیم ؟
ذهنم درگیر است . با آدم های اطرافم ارتباط چندان سفت و سختی نمی توانم برقرار کنم . و حوصله بحث با هیچکدام را ندارم . (شاید هم توانایی اش را ندارم ) .
بعد از مدت ها دوباره تصمیم بر نوشتن گرفتم . اما مثل قبل نمی توانم بنویسم .
از قبلا ها خیلی بیشتر می خوانم . کتاب های غیر درسی را .
شاید با خواندن چند کتابی که در چند ماه اخیر خوانده ام ، توقع ام از خودم بالا تر رفته .
شاید همین باعث شده اعتماد به نفسم در نوشتن کم شود .
شاید هم واقعا نیاز دارم که یاد بگیرم .
ولی شاید آخری را خودم هم قبول ندارم . چون نوشتن یک مهارت است و نیاز به تمرین روزانه دارد و باید روزانه تمرین کرد .
شاید آخر را به این تغییر می دهم : " شاید باید نوشتن تخصصی را فعلا ببوسم و کنار بگذارم "
به خودم آمدم و با خودم صحبت کردم . نوشتن بهترین راه برای ارتباط با دیگران در بحث های مهم است . در بحث های مهم و منطقی !
نوشتن باعث می شود که خواننده بار ها متن شما را بخواند و تحلیل کند .
البته باید گفت که گاهی نوشتن یک نامه احساسی حتی از صحبت رو در رو نیز می تواند قدرتش بیشتر باشد .
بگذریم . .
این چند روز با خودم درگیر بودم . خود درگیر و ناراحت از خودم که چرا هر روز نمی نویسی .
همین خوددرگیری را مکتوب کردم که بماند به یادگار . و از ذهنم خالی شود که به کار و بارم برسم .
