راستش این اولین پست منه ، قبلا گاهی مطالبی رو توی ویرگول می خوندم و الان شدم یک نویسنده ، یک مهندسم که میخواد افکارشو اینجا بنویسه .
حتما میپرسین چرا ؟ چرا الان فکر کردی باید شروع کنی به نوشتن ؟ اصلا این موضوع به ما چه ربطی داره؟! میگم ؛)
نوشتن یه کار خلاقانه س ، و من شروع کردم به نوشتن تا یک آدم خلاق باشم . ولی اصلا چرا ؟
یه مهندس همواره در حال محاسبه س و با اعداد سر و کار داره ، مثلا کسی که مهندس عمرانه میبینیم که یه متر دستشه و داره اندازه میگیره و آخر کار هم یه نقشه بهت میده که مو به مو باید اجراش کنی . خلاقیتی توی این کار میبینی شما ؟ نه . حالا از این مثال ها خیلی زیاده .
در کل مهندسا خیلی دنبال خلاقیت و تخیل و اینها نمیرن ، با واقعیت سر و کار دارن و تمام . همواره فقط و فقط به نتیجه توجه میکنن ، شما یک مسئله ریاضی رو بذار جلوی یه مهندس ، همون لحظه شروع میکنه به حل کردن ! بابا صبر کن !!!اصلا براش مهم نیست که سوال چیه! فقط دنبال یه فرموله تا سریع به جواب برسه! اگه یه مهندس IT باشه چند تا تکنولوژی رو برات اسم میبره که راه حل این مساله س!
اما بهتر نبود اول فکر کنه که این سوال اصلا چیه ؟حل کردنش واقعا به چه کاری میاد ؟ گیرم که حلش هم کردیم .
شاید اگر کمی روی فهمیدن اون سوال کار می‌کرد میتونست تغییری در سوال به وجود بیاره که حالا جواب دادنش یک ارزشی پیدا می کنه !
مرز اینکه ما باید چطور مهندسی باشیم همین‌جاست. همیشه میگیم یا راهی خواهیم یافت یا راهی خواهیم ساخت ، باشه خیلی خوبه . ولی راه به کجا ؟اصلا فهمیدی کجا داریم میریم که میخوای راه بسازی؟
ما باید گاهی فکر کردن به راه حل مساله رو بذاریم کنار و اول به خود مساله فکر کنیم .اینجاس که بالاخره با تعریف مساله درست و پیدا کردن یک مشکل واقعی میتونیم به یک ایده برسیم . و چه بسا که این ایده تبدیل به بیزنس خیلی بزرگی بشه .
بر میگردم به حرفی که اول این پست زدم ، من شروع کردم به نوشتن تا کمی دز خلاقیت به یک مهندس واقع گرا وارد کنم ! اصلی ترین دلیلش اینه .
شاید راه بهترش این بود برم بین مردم و مسائل رو ببینم . با همدلی کردن و آشنا شدن با مشکلاتشون .
فکر میکنی توام نیاز داری کمی دُز طراحی به خودت وارد کنی و از دُز مهندسیت کم کنی ؟ ؛)
