سلام.
گاهی وقت ها شده فکر کنید درون دره ای عمیق گیر کردید و هیچ راه نجاتی به بالا ندارید؟
آسمون آبی رو می بینید بالا سرتون و دوست دارید فقط نجات پیدا کنید و به سمت فضای بیکران آسمان سفر کنید.
نمی دونم چرا همه چیز وقتی که اون ها رو داریم برامون جذابیت نداره. چرا لذت نمی بریم؟
همه ی این ها مدام در ذهنم تکرار می شود و دریغ از یک پاسخ قانع کننده.
بی دلیل نیست اسراف کردن یکی از بدترین چیز ها تو دین اسلام ذکر شده.
وقتی آغوش گرم خانواده و پدر و مادر رو داریم ازش لذت نمیبریم یعنی اسراف
وقتی درون مشکلات افسرده میشیم و میزاریم زمان شکسته و پیرمون کنه یعنی اسراف
و دقیقا نکتش اینجاست وقتی شکست خوردی و خسته ای؛ شروع دوباره برات سخته و این کاریه که بیشتر مردم میکنند موقع شکست و یا خستگی ترجیح میدن بیخیال شوند اما چه چیزی ورزشی مثل کشتی رو قشنگ میکنه اون موقع که کشتی گیری خاک شده و در حالی که بدنش کوفته شده پامیشه و نتیجه رو عوض میکنه. این افراد کم هستند که تو اوج شکست، نمی شکنند بلکه به همه ثابت میکنن که من شکست نمی خورم! من شکست نمی خورم!
"زندگی همه بالا و پایین هایی داره و ماموریت ما تحمل شکست هاست تا پیروزی"
خیلی دوست دارم یک روز واقعا به این توانایی برسم که تحمل بالایی داشته باشم در برابر سختی ها و مشکلات
و برای همتون آرزوی موفقیت و تحمل بالا در برابر مشکلات میکنم.
"دوستون دارم"
خوشحال میشم اگر نظری در این مورد دارید برام بنویسید.
ارادتمند.
