از دنیای دیگه‌ای اومده بود و مهم ترین وظیفه‌اش این بود که کسی متوجه واقعیت زندگیش نشه. این حکایت همه ی مردم شهر بود. تک به تک؛ خودشون رو جدا، خاص، متفاوت و متعلق دنیای دیگه ای میدونستن. همسایه‌ها هم دیگه رو نمی‌شناختن؛ خواهر و برادر ها به زور رسم و رسومات خانوادگی هم دیگر رو ملاقات می‌کردند. عشق نبود، چون اعتمادی نبود. اگر اعتمادی بود، اعتباری نبود. از بوسه خبری نبود، چون هوس بود. اگر هوس نبود، قدمتی نبود. داستان، داستان من، تو و این مرزوبوم بود.
