می‌دانی،زمانی که ساعت از ۱۲ شب می‌گذرد،
هر کسی،
در هر خانه‌ای،
در هر اتاقی،
در یک گوشه‌ای،
چه حالی دارد،چه کاری می‌کند،به چه فکر می‌کند؟!
یک نفر هنوز به خانه بازنگشته است،
یک نفر اصلاً بیرون نرفته است،
یک نفر سر شب خوابیده است و در خوابی عمیق به سر می‌برد،
یک نفر از شدت فکر و خیال تا صبح نمی‌تواند پلک روی هم بگذارد،
یک نفر در گوشه اتاقش زانوانش را سخت در آغوش کشیده است و به روزی که گذرانده است فکر می‌کند،
یک نفر هم به علت اتفاقات خوبی که برایش رخ داده است می‌خندد و از فرط خوشحالی و ذوق نمی‌تواند بخوابد.
تمام این‌ها را گفتم تا برسم به اینکه، آدم‌ها شبیه یکدیگر نیستند.
به طور مثال برای تویی که ساعت ۹ شب در رختخوابی ساعت ۱۱ صبح دیر است،اما برای منی که ساعت ۱۲ می‌خوابم ساعت ۱۱ صبح زود است.
پس بنابراین نوشته،
نباید یکدیگر را قضاوت کنیم.
نباید به علت اینکه علایقمان یا رنگ پوستمان یا افکار و عقایدمان با شما متفاوت هست،
مورد تمسخر و نیش و کنایه و آزار و اذیت و نگاه‌های مزخرف مردم و حرف‌های آنها قرار بگیریم.
نباید افکار و علایق و عقاید خودمان را به دیگری تحمیل کنیم،
نباید دیگری را با این‌ها آزار بدهیم،
نباید زندگی را بر دیگری زهر کنیم.
پس همدیگر را قضاوت نکنیم...
دختࢪماھ
