ﺍﯾﻦ غزل ﻣﺎﻝِ ﺗﻮ،ﻭَﺭﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮔﻢﺷﻮ
ﺑﻪ ﺩﺭك با ﺧﻮﺩﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ نبری یا ببری!
ﻟﻌﻨﺘﯽ ﻋُﻤﺮ مگر ﺍﺯ ﺳﺮِ ﺭﺍﻩ ﺁﻭﺭﺩﻡ؟!
ك همه ﻭﻋﺪﻩﯼ اﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﺒﺮﯼ؟!
ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭِ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ كِ میاﯾﯽ ﺩر ﺧﻮﺍﺏ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ پلك نبندﻡ که ﺑﻪ ﺭؤﯾﺎ ﺑﺒﺮﯼ!
کبكِ کوهیِ ﺧَﺮﺍﻣﺎﻥ،سر ﺟﺎﯾﺖ بتمرگ؛
ﻫِﯽ ﻧﺨﻮﺍﻩ ﺍینهمه صیاد ﺑﻪ ﺻﺤﺮﺍ ﺑﺒﺮﯼ!
ﺑِﺨﻮﺭﺩ ﺗﻮﯼ سرم پیك ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﺩﺕ،
ﺁﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖِ ﺷﺮﺍﺑﯽ ك ﺗﻮ ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﯼ!
ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍصلاً ﭼﻪ ك مهتابی ﻭ ﻣﻮﯼِ ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪ؟!
ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮔﻔﺘﻪ مرا ﺗﺎ ﺷﺐِ ﯾﻠﺪﺍ ﺑﺒﺮﯼ؟!
ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺍد اجازه ك کنی ﻣﺠﻨﻮﻧﻢ؟!
ﺑﻪ ﭼﻪ حقی مثلاً شُهرتِ ﻟﯿﻼ ﺑﺒﺮﯼ؟!
ﻣُﺮﺩﻩﺷﻮﺭِ ﻣﻦِ ﻋﺎﺷﻖ ك ﺗﻮ ﺭﺍ میخوﺍﻫﻢ
ﮔﻮﺭِ ﺑﺎﺑﺎﯼِ ﺩﻟﯽ ﺭﺍ ك ﺑﻪ ﺍِﻏﻮﺍ ﺑﺒﺮﯼ!
تو غلط میکنی اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﻝ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﺒﺮﯼ،
ﺳﺮِ ﺧﻮﺩ ﺁﯾﻨﻪ ﺭﺍ ﻏﺮﻕِ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺑﺒﺮﯼ!(:
دختࢪماھ
