در دوره آموزشی سربازی، اولین موردی که استاد صف جمع به سربازها یاد داد، طریقه راه رفتن بود. جناب سرگرد مافی، گفتند موقع راه رفتن دست راست با پای چپ و دست چپ با پای راست می بایست حرکت نماید و البته هیچ دلیلی برای آن اعلام نکردند. سالها گذشت تا من دلیل علمی این رفتار را متوجه شدم.
مغز ما از دو نیمه تشکیل شده است و هر نیمه کارهای متفاوتی انجام می دهند.یک نیمه برای تفکر منطقی، ساختار یافته و گام به گام است. نیمه دیگر برای خلاقیت ، هنر و تفکر "خارج از چارچوب" است. اغلب فقط یک نصف یا یک نیمه از مغز فعال می باشد و به پیش برد امورات کمک می کند. به این معنی که هر زمان که با مسئله یا مشکل جدیدی مواجه می شویم، معمولاً نیمی از مغز، ما را هدایت می کند. این نوع نگاه پیش فرض ما به مسائل مختلف می باشد. اگر بتوانیم مشکل را حل کنیم، یا به آنچه می خواهیم برسیم، خوشحال می شویم. اما اگر نتوانیم، می توانیم یکی از این دو کار را انجام دهیم.
اولی این است که به سادگی به شیوه دیگر برخورد خود، بپردازیم. مانند این که اگر همیشه منطقی فکر می کنیم و نمی توانیم به راه حل منطقی فکر کنیم، بهتر است سعی کنیم احساسی کار کنیم. یا اگر همیشه با احساس خود پیش می رویم، ممکن است عقب نشینی کرده و از منظر آکادمیک تری به مسائل نگاه کنیم.
راه دوم، در برخورد با مسائل زمانی که نمی توانیم از حالت منطقی به احساسی و برعکس حرکت کنیم، فعال کردن هر دو نیمه مغز می باشد. برای این کار از یک تکنیک به نام "تکنیک ضربدری" استفاده می شود. برای انجام این کار، مثلا می توان، زانوی راست خود را بالا آورده و با دست چپ آن را لمس کرد و برعکس. از آنجایی که هر نیمی از مغز، نیمی دیگر از بدن را کنترل می کند ، این کار باعث می شود دو نیمه مغز "با یکدیگر صحبت کنند". حالا دوباره می بایست به آن مشکل نگاه کرد. ممکن است ناگهان گزینه های بیشتری پیش رو وجود داشته باشد.
شما در زمانهای سخت و پیچیده چطور با مسئله مواجه می شوید؟
ذهن خود را برنامه ریزی کنیم تا زندگی مورد نظر خود را بسازیم.
لطفا با فالو کردن اینستاگرام mindprogramming2000 از من حمایت کنید.
