اصولاً در عرصه حقوق بین‌الملل ، برخی معتقد هستند اصالت با جنگ است و در مقابل برخی به اصالت صلح تاکید می‌نمایند، هر چند که مفهوم جنگ و صلح به صورت یک تعریف متقن هیچ گاه مورد توافق دولت‌ها قرار نگرفته است، اما وجود این دو دیدگاه مکاتب فلسفی، حقوقی و اجتماعی مختلف را ایجاد نموده است، اینکه آیا جنگ به خودی خود امری جاری است یا اینکه صلح مطلوب ملت‌ها است و اینکه کدام از پس کدام ظهور پیدا می‌کند و اینکه آیا مفهومی با عنوان جنگ خوب یا صلح بد وجود دارد یا نه و آیا صلح بد از جنگ خوب ارزشمندتر است یا خیر سوالات بنیادین و قابل تأملی هستند که نمی‌توان از یک بعد به آن نگریست.
در بررسی سیر تحول حقوق بین‌الملل آنچه همیشه بوده و تا استقرار عدالت کامل و شاید مدتی پس از آن برقرار خواهد بود، ظاهرا جنگ است هر چند که ممکن است این جنگ در سایه صلح و به صورت پنهان موجودیت خود را حفظ نموده باشد و پر واضح است که در بسیار موارد ظاهری آشکار نیز نمایان می نماید. این جنگ‌ها گاه با شمشیر، گاه با سیاست، گاه با دوستی و گاه با تهاجمات نرم فرهنگی و فکری رخ می‌نمایاند.
جنگ‌ها از توحش‌گری‌های غیر مدنی آغاز و امروزه صورت‌های جدیدی را به خود گرفته است، به گونه‌ای که بسیاری از اندیشمندان، تحریم‌های یک جانبه و بین‌المللی را نیز نوعی جنگ به حساب می آورند، در این میان ورود فناوری به عرصه حیات بشری موجب شده است تا جنگ سایبری نیز به منصه ظهور رسیده و از این بابت تهدیدهای مختلفی ایجاد گردد، که دولت‌ها جهت مقابله با آن راه‌کارهای متنوعی را در دستور کار خود جهت ایجاد دفاع مشروع و حفظ استقلال و ثبات صلح انجام می‌دهند، مواردی چون :
وجود شبکه ملی اطلاعات که هم از نظر محتوا و هم شکل دارای خصیصه های بومی بوده و سطوح دسترسی مناسبی را نیز برای همه اقشار مهیا نماید می‌تواند چاره اندیشی مناسبی جهت مقابله با چنین تهدیداتی به شمار آید ، ایستایی و عدم وجود تزلزل خدماتی در زیر ساخت‌ها ، دسترسی به منابع علمی و خدماتی داخلی، راه اندازی خدمات داخلی که با موجودیت و امنیت داخلی ارتباط دارد نمونه‌هایی از مزیت‌های رقابتی محسوب می‌گردد.
باید توجه داشت که خدماتی چون نقشه، خدمات مالی، سلامت الکترونیکی، اقتصاد دیجیتالی، حمل و نقل و مانند آن مواردی است که باید بدون اتکا به منابع خارجی تامین گردد. همچنین دسترسی به منابع اطلاعاتی داخلی، انتشار آزاد اطلاعات، داده‌های باز و امثالهم نیز از مواردی است که تنها در صورت وجود شبکه مستقل داخلی می‌توان آن را عملیاتی نمود.
آنچه در اصالت وجودی جنگ و صلح سایبری مطرح است، تعامل سازنده با دنیا در عین حفظ استقلال اطلاعاتی و عملیاتی است، وجود شبکه داخلی، مستقل و غنی می‌تواند سپر دفاعی لازم را تا حد مطلوبی تامین و استفاده از عناصر پدافند غیر عامل در این حوزه نیز می‌تواند بسیار راه‌گشا باشد.
ایجاد، توسعه و عملیاتی نمودن شبکه ملی اطلاعات، امری گریز ناپذیر است که باید بر اساس معماری صحیح فنی و اجتماعی مورد بازتعریف قرار گیرد، در فضای سایبری که همواره تهدیدها و فرصت‌هایی وجود دارد، باید کوشید تا بهترین استفاده از منابع موجود را برد و مفهوم جنگ و صلح را با تمام تناقضاتشان هم تجمیع کرد.
