در حوزه حقوق، تفاوت‌های مشخصی میان #کارشناس_حقوقی، #مشاور_حقوقی، و #وکیل_دادگستری وجود دارد که این تفاوت‌ها بر مبنای سطح دانش، وظایف، و صلاحیت‌های قانونی آن‌ها استوار است. کارشناس حقوقی کسی است که با داشتن دانش تخصصی در زمینه‌های مختلف حقوقی، می‌تواند در ادارات، سازمان‌ها، و شرکت‌های خصوصی به عنوان یک متخصص حقوقی فعالیت کند. این افراد معمولاً در زمینه‌هایی مانند تدوین قراردادها، ارزیابی ریسک‌های حقوقی، و ارائه راهنمایی‌های تخصصی به مدیران شرکت‌ها فعالیت می‌کنند.
مشاور حقوقی، از سوی دیگر، فردی است که مسئولیت ارائه مشاوره و راهنمایی‌های حقوقی به افراد، سازمان‌ها، و شرکت‌ها را بر عهده دارد. این افراد ممکن است وکیل دادگستری باشند یا نباشند، اما به هر حال دانش و تسلطی بر قوانین و اصول حقوقی دارند و می‌توانند در تصمیم‌گیری‌های حقوقی موکلان خود راهنمایی کنند.
وکیل دادگستری، که معمولاً به عنوان نماینده قانونی افراد در دادگاه‌ها و مراجع قضایی شناخته می‌شود، نیاز به گذراندن آزمون وکالت و اخذ پروانه وکالت دارد. وکلای دادگستری وظایف متعددی دارند که از جمله می‌توان به مشاوره حقوقی، تهیه و تدوین اسناد حقوقی، و دفاع از حقوق موکلان خود در دادگاه اشاره کرد.
این تفاوت‌ها نشان می‌دهند که هر یک از این سه نقش حقوقی دارای مسئولیت‌ها و صلاحیت‌های خاص خود هستند و نمی‌توانند به طور متقابل جایگزین یکدیگر شوند. این تمایزات به منظور اطمینان از این است که افراد و سازمان‌ها خدمات حقوقی متناسب با نیازهای خاص خود را دریافت کنند و هر فردی در حوزه تخصصی خود به بهترین شکل ممکن عمل کند.
برای همین همواره به مدیران توصیه می‌کنم که بر اساس نیاز خود از کارشناس، مشاور و یا وکیل استفاده نمایند و هرگز وظایف این سه شخصیت را یکی قلمداد ننمایند.
