امیرحسین فصیحی: … یک فرصت جدی وجود دارد؛ در ایران بودن.
و آن این است که آیا در ایران بودن و ایرانی بودن، بخاطر ایرانی بودن و بخاطر در ایران بودن، (آیا) ممکن است شما کاری بکنید که عالی باشد؟ (که) اگر مثلاً در فرانسه بودید آن کار را نمی توانستید بکنید؟ این چیزی است که غربی ها سال هاست دارند به ما می گویند، ما هنوز خودمان نفهمیدیم. می گویند شمایی که تو ایران هستید ما انتظار داریم کاری از شما ببینیم که یک ربطی به ایرانی بودنتان داشته باشد.
و ماهایی که ایرانی هستیم هم، منبع (که) کم نداریم، آن قدر زیاد داریم که خیلی وقت ها منابع مان را غربی ها استفاده می کنند و داستان، بازی و فیلم می سازند. ریشه اش تو اساطیر، قصه ها و تاریخ شرق شاید بوده. بنابراین این جا هم یک نگاه بومی هست و اگر توجه کنید یک مقدار هم تأکید روی عناصری که یک ذره از تکنیک بیشتر است، عناصر معنایی هست.
ما تو ایران یک پازل گیمی بخواهیم درست کنیم که چهار تا مربع را جابجا می کنیم، خیلی اهرم رقابتی نداریم با جهان، خب با یک تیم تو فنلاند چه فرقی داریم؟ ولی اگر چیزی هست که تو این همه تاریخ و اساطیر و ادبیات و هنر ما خودش را نشان داده معماری ما خودش را نشان داده و ما از آن ها استفاده کنیم، حالا دیگر ما چندین قدم از اونی که تو سوئد هست جلوتریم چون ما این را می شناسیم خب.
خارجی هایی که برای TGC اومده بودن ایران، یک چیز می خواستند، آن این بود که بازی هایی میخواستند ببینند که یک ربطی دارد به فرهنگ ایران، و یا یک حرف جدیدی دارد؛ و یک چیز ندیدند، بازی هایی بود که یک ربطی به فرهنگ ایران دارد و این دَمَقِ شان کرد، با چندتایی که من صحبت کردم، گفتند ایران هم مثل برزیل هست، همه دارند کلون می کنند، همه می خواهند عین غربی ها باشند، چرا نمی خواهید خودتان باشید؟
امیدواریم که این نگاهه وجود داشته باشد، این هم یک فرصت است. بنابراین ایران خیلی چیزها، ضد فرصت است، بالاخره تو جامعه خودمان داریم زندگی می کنیم، خیلی چیزها سخت تر است، تحریم است از یک نظری، خیلی چیزها خیلی راحت نیست ولی یک فرصت هایی هم هست و فکر می کنیم آن فرصت ها را میشود پیدا کرد….
