همیشه دلم میخواست یک کارگاه خانگی داشته باشم.
وقتی از سرِ کار و شلوغی روز برمیگشتم، برم آنجا و شروع کنم به ساختن.
گاهی خیال میکردم کارگاهم یک فضای چوبی و گرم است؛
گاهی میز سفالگری؛
گاهی گوشهای ساکت همراه با یک موسیقی ملایم.
یک جایی که در آن فقط من باشم و چیزی که میسازم.
بیهیچ باید و نبایدی.
جالب اینجاست که حالا فهمیدم آن کارگاه را دارم؛
اما نه به شکل فیزیکی.
کارگاهم شده دنیای دیجیتال.
طراحی اپلیکیشن، نوشتن در وبلاگ، ساختن ایدهها.
تازه تصمیم گرفتهام یک پیج اینستاگرام هم بسازم با رویکرد
تحقیقات بازار و دیجیتال مارکتینگ—جایی برای آموزش، تجربه و اشتراک آنچه یاد گرفتهام.
حالا دیگر منتظر «نتیجه» نمیمانم.
این مسیر بیشتر شبیه یک کارگاه است:
هر روز یک چیز جدید میسازم،
یک چیز جدید امتحان میکنم،
و هر بار یک قدم جلوتر میروم.
وبلاگم دفتر خاطراتم شده،
اپلیکیشنهایم طرحهایی از ذهنم،
و اینستاگرامم تبدیل شده به کلاس کوچکم.
این همان کارگاهیست که سالها دنبالش بودم.
فقط شکلش عوض شده بود.
سفر شاهزاده خاکستری ....
