هنوز مثل غریبه ها به ویرگول نگاه میکنم چون سالهای زیادی وبلاگ نویسی کرده ام لذا ناخوداگاه ان را با سایتهای وبلاگ نویسی مقایسه می کنم . از بهترین مزیتهای ویرگول در مقایسه با وبلاگ فضای راحت تر و ساده تر آن است که کاربر درگیر مسایل حاشیه ای مثل قالب ، حاشیه و پیوند و ... اینها نمی شود و انگار کافی است دفتر را باز کنیم و در ادامه صفحات نوشته شده صفحه ای بنویسیم . از دیگر محاسن پیوند هایی است که خود ویرگول در حین مطالعه به پست های مرتبط می دهد . در وبلاگ وقتی مطلبی می نوشتید انگار که کاغذی روی کاغذ های قبلی می گذاشتید . اتفاقی شبیه دفن شدن مطالب قبلی پیش می آمد . احتمال خوانده شدن مطلبی قدیمی از شما همانقدر بود که احتمال نبش قبر فردی که در گذشته است.
اما از معایب ویرگول همینکه شما قابلیت مخفی (هایدن) کردن پست خود را ندارید به جای آن شما باید پست خود را از حالت انتشار خارج کنید . در این صورت تمام لایکها و نظر های دیگران از بین می رود . من نویسنده شاید بخواهم مطلبی از خودم را پنهان کنم بدون اینکه نظرات دیگران از بین برود . من نمیدانم دیگران در خصوص این موضوع چگونه فکر می کنند اما از نظر خودم از بین بردن نظر دیگران یا حتی لایک دیگران یک جور بی احترامی است . لذا در یک دو گانگی گیر می افتم . مشکل دیگر اینکه وقتی پستی که قبلا از انتشار خارج کردیم را دوباره به انتشار در می آوریم آن را به عنوان پست جدید منتشر میکند و در سر لیست پستهای منتشره و و همچنین سرلیست پستهای شخصی انتقال می دهد . امیدوارم در آینده امکان مخفی کردن پست اضافه گردد
