چیزی که وحشتناک است حد و حدودی است که از دیگران بت می‌سازیم درحالی که برای تحمل خود مشکل داریم...
هر نوع عاشق‌شدنی پیروزی امید بر دانش شخصی است. ما عاشق می‌شویم، به این امید که چیزهایی را که می‌دانیم در ما هست، در دیگری نیابیم: جبونی، ضعف اراده، عدم صداقت، سازشکاری و حماقت. حلقه‌ای از عشق بر گردن دوست می‌اندازیم و تصمیم می‌گیریم هرچه میان آن است عاری از خطاست. در معشوق کمالی سراغ می‌گیریم که در خودمان نمی‌یابیم و از طریق وحدتمان با او امیدواریم (علی‌رغم تمام شواهد و دانش و شخصمان) ایمانی متزلزل را در نوع خود بیابیم.
#آلن_دوباتن از کتاب «جستارهایی در باب عشق»
