به این فکر کنید که شبی از شب های سرد پاییز و زمستان در خانه نشسته اید، چیزی برای خوردن نیست و هیچ وسیله ای هم برای سرگرم شدن ندارید. شروع میکنید به داستان سرایی، به قصه گفتن. و از آنجا که روز برای شما ارزش خاصی دارد، زندگی تان را روشن میکند و کارتان را رونق میدهد، از خورشید میگویید. از بلندی شب و... قصه های زمستانه آغاز میشوند. تمام سال را به آذوقه جمع کردن گذرانده اید و حالا که شب های طولانی و سرد را با مواد غذایی اندک میگذرانید، یک شب را انتخاب میکنید تا خوراکی های شاهانه و جذابتان را که به تعداد محدود و به سختی به دست آورده اید نوش جان کنید. آن شب کی میتواند باشد؟ شبی در میانه شب های سرد و طولانی!
بی شک این داستان پیدایش شب یلدا نیست و افسانه های جذابتری درباره پیدایش چنین شبی وجود دارد! اما اگر خودتان را در چنین شرایطی در نظر بگیرید و اصلا از وجود یلدا و کریسمس و مراسمی از این دست خبر نداشته باشید، احتمالا شما هم چنین شبی و چنین مناسکی را برای خود خواهید ساخت، حالا با هر اسمی که دلتان بخواهد...
حالا با توجه به شرایط بالا احتمالا رسومات دیگری هم شکل خواهند گرفت. اما بیاییم به این فکر کنیم که اکنون برای ما این شب چه کاربردی دارد!؟ الان که هر چیزی به سادگی در دسترس است، هوا به اندازه گذشته سرد نیست و ما نیازی به برپا کردن کرسی و مصرف حجم زیاد کالری نداریم. حالا که هر موقع از سال که بخواهیم از انار تا آناناس در دسترسمان است چرا باید انواع مواد غذایی را در یک شب و در چند ساعت ببلعیم!؟ چرا باید غذایی خاص درست کنیم، زمانی که هر وقت بخواهیم میتوانیم آن را به راحتی تهیه کنیم!؟ با افسانه ها و اسطوره ها و رسومات معنوی کاری ندارم که آنها را، که عقبه ی ما هستند، حتی در همین شب هم جدی نمیگیریم چه برسد به دیگر روزها و شب های سال...
حالا اگر شب یلدا یا کریسمس یا هر مراسم دیگری داشته باشیم که در آن به جای تهیه حجم زیاد کالری و اندوختن انواع خوردنی ها صرفا دور هم جمع شویم، کمی از آن رسوم یاد کنیم و فقط آنقدر که همیشه مصرف میکنیم، تهیه و مصرف کنیم، فردا خورشید مثل همیشه طلوع خواهد کرد و هیچ کدام از ارکان هستی از ما ناراحت نخواهند شد.
اگر هم دلمان برای خرید اقلام ویژه و پر زرق و برق تنگ شد میتوانیم به آنهایی فکر کنیم که مواد پرکالری که ما هر روز مصرف میکنیم را بسیار کمتر از ما مصرف می کنند...
