ده سال پیش، داستان استخدام شدن کاملا با الان فرق داشت.
یادمه حتی ما که هوش مصنوعی می خوندیم هیچ پوزیشن شغلی ای براش وجود نداشت.
رویه های اون موقع بر این اساس بود که یه رزومه درست می کردی و به آدرس شرکت های ارسال می کردی.
الان داستان خیلی متفاوت شده. بر خلاف آنچه که قدیمی هامی پندارند کسی که جویای کار هست باید علاقه اش را نشان دهد. نشان دادن علاقه اینجوری نیست که در رزومه بنویسید من خیلی به این کار علاقه دارم.
نشان دادن علاقه به این معنی است که در مورد اون موضوع دائما مطالعه کنید و محتوی متنی یا صوتی یا تصویری تولید کنید و فید بک بگیرید.
تو دنیای امروز
مشک آن است که ببوید نه آن که عطار بگوید.
کاربردش رو از دست داده
و انتشار اطلاعات و اخبار جایگزین اون شده است.
من همیشه به دانش آزاد معتقد بودم و فکر کنم هرچقدر افراد پخته تر باشند مطالب بهتری و بیشتری رو در اختیار عموم قرار می دهند و به طبع اون مقام و رتبه بالاتری کسب می کنند.
بر خلاف تبلیغات زرد اینستاگرامی و فروشنده های دوره های الکی
تمام چیزهایی که باید در اینترنت وجود داره اونا رو دنبال کنید
بهم بچسبونید و نظر خودتون رو منتشر کنید
نگران قضاوت مردم نباشید، اونا حرف های الکی زیاد می زنند.
رمز استخدام شده بر خلاف گذشته حضور فعال و تولید دانش در ضمینه ای هست که علاقه دارید همین و بس
