روش دستور محور (Directive Approach) در روانشناسی، روشی است که در آن درمانگر نقش فعالتری نسبت به درمانگر در رویکردهای غیرمستقیم دارد. این روش بر اساس این فرض است که درمانگر با هدایت جلسه و ارائه راهکارهای مشخص، میتواند به مراجع کمک کند تا به اهداف درمانی خود دست یابد.
ریشههای تاریخی این روش:
قائلین و عاملین اصلی این روش:
ویژگیهای کلیدی روش دستور محور:
مزایای روش دستور محور:
محدودیتهای روش دستور محور:
در نهایت، روش دستور محور یکی از رویکردهای موثر در روانشناسی است که در درمان طیف وسیعی از مشکلات روانی کاربرد دارد. با این حال، انتخاب بهترین روش درمانی به ویژگیهای فردی مراجع و نوع مشکل او بستگی دارد.