خواندن ۹ دقیقه·۳ ماه پیش

مناجات شعبانیه - تنظیم شعر مناجات - سید احمد مدارایی با استفاده از هوش مصنوعی متن

مناجات شعبانیه - الهی هب لی کمال الانقطاع الیک

إِلهي هَب لي کمالَ الإِنقِطاعِ إِليک

وأَنِر أَبصارَ قلوبِنا بِضياءِ نَظرِها إِليک

حتّى تَخرِقَ أَبصارَ القُلوبِ حُجبَ النُّور

فتَصلَ إِلى مَعدنِ العَظمه،

وتَصيرَ أَرواحَنا معلَّقه بعزِّ قُدسِک

ترجمه:

خدايا کمال انقطاع به درگاهت را به من ببخش

و ديده دلهاي مارا به تابش نظر خود روشن نما

تا ديده هاي دل پرده هاي نور را بدرد

و به سرچشمه عظمت و بزرگواري برسد.

مناجات نامه مرتبط:

الهي اي روان تيره را نور ......ز درگاهت مكن اين خسته را دور

نصيبش كن بهشت جاودانه....براه عزتش بنما روانه

اميد او خداوندا توئي تو....صفاي جان جهان دارا توئي تو

در رحمت برويم باز فرما....مرا با مغفرت دمساز فرما

دلم از نور عشقت كن فروزان....قبولم كن به جمع پاك بازان

قسم بر تو ز عشقت مست مستم....بولله فقيري حق پرستم

گرفتارم به بند بي نوائي....دل تاريك من را ده صفائي

ندارم چاره اي اي چاره من....نظر كن بر دل بيچاره ي من

تجلي كن تو بر اين خانه دل....عمارت كن همي كاشانه دل

ببخش اين رو سياه بي نوا را....مكن محروم لطفت اين گدا را

ال اي مرهم اين قلب مجروح....در رحمت برويم كن تو مفتوح

دل آگاه و جان روشنم بخش....ز گلخن وارهان و گلشنم بخش

ز عصيان يا ربم آزاد گردان....دل پر غصه ام را شاد گردان

ز مسكين در گذر اي حي داور....مرا امروز و فردا اي تو ياور

توصیف شعر:
نیایش عارفانه: تضرع به درگاه الهی

در این شعر عارفانه، شاعر با زبانی ساده و روان، اما سرشار از احساس و شور، به درگاه خداوند متعال دعا می‌کند. او با فروتنی و تضرع، خود را نیازمند و حقیر می‌داند و از خداوند طلبش، هدایت و نزدیکی می‌کند.

مضامین کلیدی:

تضرع و نیاز: شاعر با اعتراف به گناهان و ضعف‌های خود، از خداوند طلبش و مغفرت می‌کند. او خود را «خسته» و «بی‌نوا» می‌داند و به درگاه خداوند پناه میبرد.
طلب هدایت و سعادت: شاعر از خداوند می‌خواهد که او را به راه راست هدایت کند و نصیب او را بهشت جاودانه گرداند. او به دنبال سعادت ابدی است و از خداوند می‌خواهد که او را در این مسیر یاری کند.
اعتراف به مقام خداوند: شاعر به صفات خداوند مانند رحمت، بخشش، قدرت و حکمت اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که با توجه به این صفات، او را مورد لطف و عنایت خود قرار دهد. او همچنین به مقام والای خداوند اعتراف می‌کند و او را «خداوندا»، «جهان‌دارا» و «حی داور» می‌خواند.
توبه و انابه: شاعر از خداوند می‌خواهد که او را در زمره بندگان صالح و پاک خود قرار دهد. او از گناهان خود پشیمان است و به دنبال توبه و بازگشت به سوی خداوند است.
توکل و امید: شاعر در پایان دعا، با امید و اطمینان از خداوند می‌خواهد که دعای او را مستجاب کند و از مشکلات و سختی‌ها رهایی بخشد. او به خداوند توکل می‌کند و از او می‌خواهد که در دنیا و آخرت یار و یاور او باشد.

نکات برجسته:

زبان ساده و روان: شاعر با استفاده از زبانی ساده و روان، مفاهیم عرفانی را به شکلی قابل فهم بیان می‌کند. این زبان، باعث می‌شود که شعر برای مخاطبان قابل درک باشد.
استفاده از تصاویر و استعارات: شاعر با استفاده از تصاویر و استعارات زیبا، مفاهیم انتزاعی را به شکلی ملموس و قابل درک بیان می‌کند. برای مثال، قلب خود را «خانه دل» می‌نامد و از خداوند می‌خواهد که آن را «عمارت» کند.
از موسیقی و آهنگ: شاعر با استفاده از وزن و قافیه، موسیقی و آهنگ خاصی به شعر می‌بخشد. این موسیقی و آهنگ، به تأثیر بیشتر شعر کمک می‌کند و باعث می‌شود که شعر در ذهن مخاطب ماندگار شود.

#هشتگ ها:

#شعر_عارفانه
#دعا
#تضرع
#نیایش
#بخشش
#هدایت
#سعادت
#توبه
#انابه
#توکل
#امید

این شعر، نمونه‌های زیبای ادبیات عرفانی است که در آن شاعر با زبان ساده و روان، احساسات و عواطف خود را به درگاه خداوند می‌کند. این شعر می‌بخشد برای کسانی که به دنبال ارتباط معنوی با خداوند هستند، الهام‌بخش و آرامش‌بخش هستند.

ترجمه روان و شعر عارفانه "الهی ای روان تیره را تفسیر نور"

این شعر زیبا و عارفانه، نیایشی خالصانه از یک دل مشتاق به درگاه خداوند است. شاعر با زبانی ساده و بی‌آلایش، اما از احساس و عاطفه، به بیان نیازها، آرزوها و دردهای خود می‌پردازد و از خداوند طلب یاری و هدایت می‌کند. در ادامه، به ترجمه روان و تفسیر هر بیت از این شعر می‌پردازیم و همچنین به جهت درخواست و جهت سرودن آن از نگاه شاعر اشاره می‌کنیم:

بیت اول:

الهی ای روان تیره را نور ......ز درگاهت مکن این خسته را دور

ترجمه روان: ای خدایی که به روح‌های تاریک، نور می‌بخشی، این بنده خسته و درمانده را از درگاه خود مران.
برای درخواست: شاعر از خداوند می‌خواهد که او را از خود نراند و به او توجه کند.
برای سرودن: شاعر با احساس نیاز و فروتنی، به خداوند پناه می‌برد و از او می‌خواهد که او را از خود نراند.

بیت دوم:

نصیبش کن بهشت جاودانه....براه عزتش بنما روانه

ترجمه روان: به او بهشت ابدی را عطا کن و او را به راه عزت و بزرگی خود هدایت فرما.
برای درخواست: شاعر از خداوند می‌خواهد که او را به بهشت ببرد و در مسیر درست هدایت کند.
برای سرودن: شاعر با آرزوی سعادت عبدی، از خداوند می‌خواهد که او را به سوی خود بکشاند.

بیت سوم:

امید او خداوندا توئی تو....صفای جان جهان دارا توئی تو

ترجمه روان: ای خداوند، تنها امید او تویی، و تنها تویی که به جان جهانیان صفا و پاکی می‌بخشی.
برای درخواست: شاعر به خداوند می‌گوید که تنها امید اوست و از او می‌خواهد که به آرامش و پاکی ببخشد.
برای سرودن: شاعر با امید و توکل به خداوند، به او پناه می‌برد و از او یاری می‌طلبد.

بیت چهارم:

در رحمت برویم باز فرما....مرا با مغفرت دمساز فرما

ترجمه روان: درهای رحمت خود را به روی من بگشا و مرا با بخشش و مغفرت خود همراه کن.
برای درخواست: شاعر از خداوند می‌خواهد که به او رحم کند و او را ببخشد.
جهت سرودن: شاعر با اعتراف به گناهان خود، از خداوند طلب بخشش می‌کند و به رحمت او امیدوار است.

بیت پنجم:

دلم از نور عشقت کن فروزان....قبولم کن به جمع پاک بازان

ترجمه روان: دلم را با نور عشق خود روشن کن و مرا در جمع بندگان پاک و صالح خود بپذیر.
برای درخواست: شاعر از خداوند می‌خواهد که عشق خود را در دل او روشن کند و او را در جمع خوبان خود قرار دهد.
برای سرودن: شاعر با آرزوی نزدیکی به خداوند و پاکی، از او می‌خواهد که او را به سوی خود بکشاند.

بیت ششم:

قسم بر تو ز عشقت مستم....بولله فکیری حق پرستم

ترجمه روان: به تو سوگند که از عشق تو سرمست هستم و به خدا قسم که من بنده‌ای فقیر و حق‌پرست هستم.
برای درخواست: شاعر با ابراز عشق و ارادت خداوند، به او می‌گوید که بندهای حق‌پرست و فقیر است و به او نیاز دارد.
برای سرودن: شاعر با بیان احساسات نسبت به خداوند، به او نزدیک می‌شود و از او طلب یاری می‌کند.

بیت هفتم:

گرفتارم به بند بي نوايي....دل تاريخ من را ده صفائي

ترجمه روان: در بند بی‌نوایی و درماندگی گرفتار هستم، به دل تاریک من صفا و روشنایی ببخش.
برای درخواست: شاعر از خداوند می‌خواهد که او را از مشکلات و تاریکی‌ها رهایی بخشد و به آرامش و روشنایی ببخشد.
جهت سرودن: شاعر با اعتراف به گرفتاری ها و تاریکی های خود، از خداوند طلب یاری و رهایی می کند.

بیت هشتم:

ندارم چاره اي اي چاره من....نظر كن بر دل بيچاره ي من

ترجمه روان: ای خدایی که چاره همه مشکلات هستی، من هیچ چاره‌ای ندارم، به دل بیچاره من نظر کن.
برای درخواست: شاعر به خداوند می‌گوید که او تنها چاره و پناه اوست و از او می‌خواهد که به او توجه کند و او را یاری کند.
برای سرودن: شاعر با احساس درمان و نیاز، به خداوند پناه می‌برد و از او طلب یاری می‌کند.

بیت نهم:

تجلي كن تو بر اين خانه دل....عمارت كن همي كاشانه دل

ترجمه روان: بر این خانه دل تجلی کن و این کاشانه دل را آباد و پرنور گردان.
برای درخواست: شاعر از خداوند می‌خواهد که در دل او حضور پیدا کند و آن را با نور و عشق خود پر کند.
برای سرودن: شاعر با آرزوی نزدیکی به خداوند، از او می‌خواهد که در دل او جای بگیرد و آن را آباد کند.

بیت دهم:

ببخش اين رو سياه بي نوا را....مكن محروميت اين گدا را

ترجمه روان: این بنده گناهکار و بی‌نوا را ببخش و او را از لطف و کرم خود محروم می‌کنم.
جهت درخواست: شاعر با اعتراف به گناهان و نیازمندیهای خود، از خداوند طلب بخشش و لطف می‌کند.
برای سرودن: شاعر با فروتنی و تضرع، از خداوند می‌خواهد که او را ببخشد و به او لطف کند.

بیت یازدهم: