واقعاً درک نمیکنم چرا باید خوشحال باشی که بدنت بو میده؟ یعنی واقعاً انقدر برای تو سخت شده که یک بار حمام بری و از شامپو و صابون استفاده کنی؟ این طوری داری به خودت افتخار میکنی که مثلاً چند روزه همون پیراهن و شلوار رو میپوشی و میری سر کار؟ اصلاً فکر نمیکنی که دیگران تو محیط کار از دستت چقدر عصبی میشن؟ وقتی بوی بد بدنت همه رو اذیت میکنه، داری حقالناس میکنی و به دور و برت ظلم میکنی.
اصلاً متوجه نیستی؟ وقتی کل فضا پر میشه از بوی عرق تن تو، هر کسی که اطرافت باشه باید ساعتها کنار تو تحمل کنه و زجر بکشه. برای تو این مهم نیست که دیگران چطور احساس میکنن؟ حتی اگر خودت به این موضوع عادت کردی، بقیه رو چرا مجبور میکنی که بوی بدتو تحمل کنن؟ به نظر میرسه که این موضوع هیچ اهمیتی برات نداره چون مدام داری این رفتار رو تکرار میکنی و باز هم با همون لباسای کثیف و بدن عرقکرده پا میشی میای سر کار.
بعد هم شاید فکر کنی چیز مهمی نیست، ولی واقعاً به نظرت اگر دیگران دائم بخوان بوی عرق تو رو تحمل کنن، تاثیری روی کیفیت کارشون نمیذاره؟ یا نمیفهمی که این کار اصلاً نشوندهنده احترام نیس، نه به خودت نه به دیگران؟ فقط خودتو جای اونایی بذار که همراهت هستن و این ساعتهای سخت رو مجبورن تحمل کنن، اون وقت شاید بفهمی داری چه اشتباهی میکنی.
تمیز بودن و نظافت شخصی یه چیز خیلی ساده و ابتداییه که رعایتش نشوندهنده شخصیت و احترامه. فقط کافیه یه وقتی بذاری و خودت رو تمیز کنی. این که بیتفاوت باشی به اینکه بوی بدت چه تأثیری روی دیگران داره، خودخواهیه محضه. برای خودت هم که شده این موضوع رو جدی بگیر. کمی به خودت برس؛ هم حس و حال خودت بهتر میشه و هم دیگران از حضورت لذت میبرن، به جای اینکه بخوان ازت فرار کنن!
