اساس بیت‌کوین توافق حداکثر افراد جامعه بر صحت یا اشتباه بودن یک ادعاست. فرض کنید بابک قصد انتقال ۲ کوین از یکی از حساب‌های خود به جاوید را دارد. برای این کار بابک باید یک تراکنش بسازد و با کلید خصوصی حساب خود، آن را امضا کند. در صورتی که ۵۰٪+۱ از توان پردازشی شبکه بیت‌کوین بر صحت این تراکنش توافق داشته باشند، این تراکنش در زنجیره بلوکی ذخیره می‌شود و این مقدار به حساب جاوید تعلق می‌گیرید. یعنی بیشتر توان پردازشی شبکه بر این مساله توافق داشته باشند که امضای تراکنش صحیح است (واقعا بابک دستور پرداخت را صادر کرده) و بابک پول ادعا شده را در آدرس حساب خود داشته است.
در سیستم اقتصادی فعلی، اعتماد تمامی افراد به بانک‌ها، موسسات مالی و دولت‌هاست. وقتی با استفاده از کارت‌خوان مغازه‌ای خریدی انجام می‌دهیم، اعتماد فروشنده به بانک است که ما پول ادعا شده را در حساب خود داریم و آن‌را به فروشنده انتقال داده‌ایم. راه حل بیت‌کوین برای حل مشکل اعتماد به نهاد سوم، اعتماد جمعی‌است.
اما این ایده، ایده جدیدی نیست. ساکنان جزیره Yap مدت‌ها از این روش به عنوان سیستم پولی خود استفاده کرده‌اند. در ساحل این جزیره‌ی واقع در اقیانوس آرام، تعدادی سنگ بزرگ قرار گرفته که هر شخص مالک بخشی از تعدادی سنگ بوده‌است. به عنوان مثال بابک نیمی از سنگ اول و کل سنگ چهارم را دارد و ساکنان جزیره از این موضوع آگاه هستند. حال بابک قصد خرید قطعه زمینی به ارزش ۳/۴ یک سنگ از جاوید را دارد. در این هنگام ساکنان جزیره گردهم می‌آیند و اعلام می‌شود که از این به بعد ۳/۴ از سنگ چهارم متعلق به جاوید و زمین متعلق به بابک است. در صورتی که اکثر افراد موافق باشند که حداقل ۳/۴ سنگ متعلق به بابک بوده، پس قبول می‌کنند که از این به بعد این مقدار متعلق به جاوید خواهد بود و این خرید با موفقیت انجام می‌شود.
