در شرایطی که خیلی‌ها با ثروت‌های بادآورده مشغول برندبازی با انواع و اقسام کالاها هستند، من به این فکر می‌کنم که با داشتن سی‌ویک‌سال سن چرا هنوز نتوانسته‌ام یک ماشین با دسترنج خودم بخرم...؟سربازیم را مانند بچۀ آدم رفتم و تمام کردم؛ هر زمان کار کردم و می‌کنم، مالیاتم را سر وقت و موعد پرداخت می‌کنم؛ اما نمی‌دانم چرا اقتصاد و جیبم توسعه پیدا نمی‌کند؟ گرانی‌ها کمرم را خم کرده و نمی‌دانم چقدر دیگر دوام می‌آورم. آخر خداوکیلی یک پراید چهل میلیون می‌ارزد؟ هر صبح و شب، ذهنم به گرانی‌هاست: دیگر حتی یک آدامس ساده را گاهی اوقات با حساب‌وکتاب می‌خورم! :(
