من نه زیاد کتاب میخونم و نه عادت به نوشتن دارم ، البته از کوتاه نوشتن های توییتر خوشم میاد و گاهی فول انرژی و گاهی خالیه خالی بهش سر میزنم.
زمان به من آموخت که باید نوشت ، باید دیده شد و باید بنویسی تا خونده بشی. تا ننویسی و تلاش نکنی واسه دیده شدن دیده هم نمیشی.
و این کاربر تصمیم گرفت که دیده بشه. بیشتر باشه و به مرور از خودش اثر به جای بزاره.
و این متن کوتاه شروع نوشتن های من در ویرگول خواهد بود. البته نوشتن ها نه به این معنی که دیگه قراره بیام هر روز متن بنویسم ، نه. یعنی گاهی کمی بنویسم از کارم و تجربه هام شاید به درد چند نفر دیگه هم بخوره.
راستی من سعید مقدم طراح هستم ( چون فارسی سعید مقدم زیاده آخرش طراح داره ) و از سال ۱۳۸۸ با ۲۰ سال سن وارد دنیای کار و رقابت شدم و خیلی تجربه کسب کردم اما به میزان همه این سال ها ویترینی واسه نمایش ندارم ولی هیچوقت دیر نیست و میتونم بگم این همه تجربه میتونه چیزای مهمی واسه گفتن داشته باشه. من طراح رابط و تجربه کاربری هستم و این روزها طراح محصول هم به عنوان شغلی من گفته میشه.
واسه مطالب بعدی کلی نگفته ها دارم ، از تجربه مصاحبه و استخدامی گرفته تا مهاجرت و تجربه کار خارجی ، نقد کردن درآمد دلاری و کلی مطالب مرتبط و نا مرتبط دیگه. امیدوارم مخاطب خودم رو پیدا کنم و پیکسلی به دنیای آدما کمک کرده باشم.
