چقدر روحیهی قدرشناسی دارید؟ چند بار از اطرافیانتان تشکر میکنید؟
نه فقط از سر عادت، تکیه کلام یا برای تعارف؛ تشکر واقعی و بدون توقع.
تا به حال برایتان پیش نیامده که از چیزی استفاده کنید و به این فکر کنید: «چقدر خوب شد که این وسیله ساخته شده» و با خود بگویید «کاش به سازندهاش دسترسی داشتم و از ته قلبم از او تشکر میکردم.»؟
شده کتابی بخوانید، داستانش روی شما چنان تأثیر بگذارد و چیز جدیدی از آن یاد بگیرید؟ دوست داشتید که به نویسنده دسترسی داشتید و از او تشکر کنید؟
یا محتوای ویدیویی (فیلم،سریال، تاکشو و ...) ببینید و شما را عمیقاً به فکر فرو ببرد. آنگاه به این فکر کنید که کاش میتوانستید برای نکاتی که به شما آموخت یا یادآوری کرد، از کسانی که آن را تولید کردهاند قدردانی کنید؟
نمیدانم... اما فکر میکنم اگر هر کس بداند که با کارهایی که انجام میدهد - چه وظیفهاش باشد یا فراتر از آن- چقدر بر دیگران اثر میگذارد، با انرژی بیشتری به خوب بودنش ادامه میدهد.
همیشه هم لازم نیست به غریبهها فکر کنیم. حتماً در اطرافمان - از خانواده تا دوستان- کسانی هستند که برای بودنشان باید قدردان بود.
