نوشتن رو دوست دارم ، نوشتن لذت عمیقی رو به روح زندگیم می بخشه و عجیب ازش راضیم و دارم تلاش میکنم که این روزها بیشتر و بیشتر بنویسم و بیشتر و بیشتر ازش نوازش بگیرم و تقدیم روح نازنین خودم بکنم و زندگیم رو شادمان تر و با انرژی و حسی بهتر و سطح رضایتمندی بالاتری سپری کنم . خیلی خرسندم ازینکه نوشتن راهی هست برای بیان و ابراز آنچه در درونم میگذره و میتونه درونیات و حرف ها و برداشت ها و فکر هام رو منظم کنه و مثل قیفی که هر چقدر از منبعی بی نظم درش بریزی به میزان ظرفیتش بصورت منظم اون ماده رو از خودش عبور میده ؛ به گمانم اون ماده کلمه هایی هستن که با قیف نوشتن بر صفحه کاغذ نظم پیدا میکنن و اضافه بار منبع رو کم میکنن و به بدن اجازه میدن که با فراغت و سبکباری بیشتری به حرکت و به زندگانی خودش ادامه بده .
گویا بیش از 150 نوع حس متفاوت رو بشر تا کنون کشف کرده و اسم گذاری کرده که دقیقا نمی دونم چند تا از اونها رو من می شناسم و حس کردم ، ولی قطعا چیزی بیشتر از اونی که بشناسم رو حس کردم و در هزار توی زندگی تجربه کردم و الان نمی دونم که چه اسمی داره و یا فراتر از اون اصلا حتی نمی دونم که در مورد اون چی بگم و به چه روشی اون رو ابراز کنم !!
وقتی درون ما انقدر عظیم و شگفت انگیزه و مدام در حال تولید منابع فکری و احساسی و ... هستیم ، بنظر می رسه اگر بخوایم باری از درونمون برداریم باید راهی براش پیدا کنیم و بهترین راه برای من همون قیف نوشتنه!!
شما چه راهی رو انتخاب کردید؟
