تو مطلب قبلی راجب اصل روراستی صحبت کردم و اینکه تلاش کنیم توهم کار کردن یا فعل درستی انجام دادن رو از خودمون دور کنیم .
امروز می خوام راجب یک توهم دیگه بنویسم توهم اینکه همیشه یه راه حل سریع وجود داره
این اسامی چقد براتون آشناست
موفقیت در ۳۰ روز ، یادگیری برنامه نویسی در ۲۴ ساعت ، لاغری در سه جلسه و....
عصر ارتباطات مارو تبدیل به انسان هایی کرده که میخوایم سریعا به نتیجه برسیم شاید چون از اول هرچیزی رو که خواستیم تونستیم به سرعت داشته باشیم
اما در زندگی واقعی برای همه چیز یک راه حل سریع وجود نداره یا اگر وجود داشته باشه هیچوقت رشد چند جانبه ای رو نداره
مثه ورزشکاری که با مصرف چند آمپول و دارو به سرعت بدن عضلانی رو کسب میکنه اما بیماری های کبد ، ریزش مو و یه عالمه مشکل دیگه براش به وجود میاد.
ما باید بپذیریم زمان گذاشتن ، پشت کار داشتن و تمرین و تمرین بخشی از مسیری است که حتما باید طی بشه.
شما نمیتونید هیچ برنامه نویس ماهری رو جذب کنید مگر اینکه ساعت ها پشت سیستم کد نویسی کرده باشه و مسائل مختلفی رو حل کرده باشه.
اکثرا زندگینامه افراد موفق رو میخونیم ، فیلمشون رو میبینیم و دوس داریم مثه اونها باشیم
زندگی و موفقیت مثه دو ماراتن میمونه شما باید مسیر ۴۰ کیلومتری رو به پایان برسونید که خیلی اتفاق هیجان انگیز یا لحظه ای رو نداره اما ما عادت کردیم فقط لحظه پایان این مسابقه رو ببینیم لحظه ای که افراد از خط عبور میکنند ، لحظه ای که نوک کوه یخ مشخص میشه .
