دنیای عکاسی سیاه سفید
قبول کنید! بیشتر ما تا به حال حتی یک فیلم عکاسی را هم لمس نکرده ایم. به خصوص اگر سنمان زیر ۳۵ سال باشد. حتی بیشتر کسانی که سنی بالای ۳۵ سال دارند هم نزدیک به دو دهه هیچ فیلم عکاسی ای از نزدیک ندیده اند. همه ی ما می دانیم که ریشه های عکاسی دیجیتال در عکاسی سیاه و سفید پیدا می شود. به عکاسان و خبرنگاران نشریات دهه ۵۰ فکر کنید که با دوربین ها و فلاش های غول پیکرشان در سطح خیابان می چرخیدند. به عقب تر که برگردید، به عکاسان پرتره سال ۱۸۰۰ میلادی می رسید که با دوربین های ۴۵ کیلوگرمی و فلاش هایی با قدرت زیاد و خطرناک، عکاسی می کردند.
محمدتقی جوادیدر گذشته، عکاسان سیاه و سفید باید از فیلم های خاص، مواد شیمیایی ویژه و روش های شستشو و خشک کردن به خصوصی استفاده می کردند، که گاهی ساعت ها و حتی روزها زمان می برد. هنر عکاسی سیاه و سفید سخت است ولی با تلاش هر چیزی ممکن می شود. در این مقاله نکاتی برای بهتر شدن عکس ها و عناصر اصلیِ هر تصویر سیاه و سفیدی را بازگو می کنیم.
امروزه می توانید یک عکس سیاه و سفید بگیرید، ویرایشش کنید و در عرض چند ثانیه آن را در معرض نمایش مردمی از سرتاسر دنیا قرار بدهید.
اما در گذشته ایراد کار اینجا بود که دسترسی به کیفیت فوق العاده عکاسی سیاه سفید با فیلم عکاسی، مهارت بالایی نیاز داشت. امروزه بدست آوردن یک عکس سیاه و سفید کار بسیار آسانی است و مثل گذشته نیازمند زمان و صبر و حوصله بالا نیست. حالا با دانستن این اطلاعات، برای بدست آوردن عکس های سیاه و سفید با کیفیت بالا در عصر دیجیتال چه کاری باید انجام دهیم؟
اولین نکته ای که برای عکاسی سیاه و سفید باید در نظر داشته باشید، سایه ها هستند. این عنصر تاثیر بسیار زیادی بر روی عکس می گذارد. نقاط تیره ی عکس، المنت های اصلی و در بعضی موارد، خود سوژه هستند. نحوه ی نمایش سایه ها در عکس های سیاه و سفیدی که می گیرید، روی تمام وجهه های دیگر آن تاثیر مستقیم دارد.
اگر سایه ها کلی و بدون جزئیات باشند، انتقال دهنده ی حس سنگینی و خالی بودن می باشند؛ از طرف دیگر اگر جزئی و دقیق باشند، عکس را در حالت کلی پیچیده و سنگین می کنند. معمولا “کششی” که در تصاویر سیاه و سفید وجود دارد، در هیچ نوع عکس رنگی ای به چشم نمی خورد؛ پس طبیعتا ترکیب بندی آن نیز باید به تناسب، تغییر پیدا کند.
تصور اغلب افراد از کنتراست، تفاوت میان قسمت روشن و تاریک عکس می باشد. همانطور که مشاهده می کنیدف تصویر زیر کنتراست بالایی دارد؛ چون هر دو رنگ سیاه و سفید را در خود جای داده است.
کنتراست در عکاسی
یک بخش مهم در مفهوم کنتراست وجود دارد و آن چیزی نیست جز، المنت “مجاورت”. وقتی دو جسم سیاه و سفید در کنار یکدیگر قرار بگیرند، تفاوت میان میزان روشنی آن دو، اغراق آمیزتر می شود. در تصویر زیر، برج ایفل روشن، مستقیما در یک پس زمینه ی تیره قرار گرفته است.. اگر دقت کنید، این تصویر نسبت به تصویری که در بالا دیدید، کنتراست بسیار بالاتری دارد.
اهمیت کنتراست در این نوع عکس ها، به دلیل پیامی است که انتقال می دهد. تصویری با کنتراست بالا، بیانگر شدت پویایی بالاتری است (همانطور که گفتیم، علت آن سایه های تیره است). به همین دلیل است که خیلی از عکاس ها، به عکس های تک رنگ تمایل و اشتیاق نشان می دهند. این دسته از تصاویر، پیام را خیلی واضح تر به بیننده منتقل می کنند.
عکس هایی که کنتراست پایین تری دارند، توجه را زیاد به خود جلب نمی کنند ولی حالت نرم و روان تری دارند و اگر در جای مناسب مورد استفاده قرار بگیرند، نتیجه ی خوبی ارائه می دهند. اغلب عکس های مورد علاقه ی ما در این میزان کنتراست ها، تناژی از رنگ نقره ای دارند و وجود دقت و جزئیات در آنها، این نوع عکس ها را در جایگاه خود بی نظیر می کند.
همه ی عکاسان در استفاده از کلمه ی “تناژ رنگی” مقصود یکسانی ندارند. در اینجا منظور ما روشنی، تاریکی و سایه های خاکستری اصلی ای است که در هر عکسی دیده می شود. تناژ رنگی بنیاد هر تصویر سیاه و سفیدی را تشکیل می دهد. از آنجا که عکس ها اغلب نه خیلی تیره هستند و نه خیلی روشن، در زمان گرفتن عکس باید به مقوله ی تناژ رنگی توجه داشته باشید. درست مانند کنتراست، تناژهای رنگی نیز توانایی بالایی در انتقال پیام و حسِ عکس دارند. به دو تصویر زیر نگاه کنید:
این دو تصویر، یکسان ولی دو ورژن روشن و تیره ی آن هستند. تصویر تیره، رمزآلود و بیانگر حس تشویش است؛ در عکس روشن بیشتر حس شادی و ظرافت به چشم می خورد.
انتخاب تناژ مناسب، به موقعیتی که از آن عکس می گیید بستگی دارد؛ پس در استفاده ی تناژ مناسب دقت کنید تا پیامی که در ذهن دارید، به بیننده منتقل شود. برای مثال در تصاویر بالا، به نظر تصویر روشن تر جلوه ی بیشتری دارد.
کمی درباره روند کار و ابزاری که استفاده می کنید، فکر کنید. بدست آوردن کیفیت بالا در عکس سیاه و سفید ساختار فکری متفاوتی نسبت به عکس رنگی طلب می کند.
عکاسان گاهی بر سر این موضوع که نویز های دیجیتال اثرات جالبی در عکس های سیاه و سفید می گذارند بحث می کنند و معتقدند این نویز ها شبیه به گرین هایی است که در عکاسی با فیلم می دیدیم. این واقعا ایده جالبی نیست؛ به این دلیل که ساختار گرینی فیلم در سرتاسر طیف رنگی چاپ نهایی وجود داشت. اما نویز ها در همه جای تصویر ظاهر نمی شوند. آن ها فقط در قسمت سایه پدیدار می شوند. این حالت تصادفی محل قرار گیری نویز، آن را بیشتر به یک اشتباه شبیه می کند تا یک افکت خلاقانه گرین فیلم.
این موضوع می تواند به راحتی نه تنها در مرحله عکاسی، بلکه در حین ویرایش هم اتفاق بیافتد. همیشه ذهنتان را آماده کنید و از خودتان بپرسید اگر چشم من سیاه و سفید می دید، هر رنگ تبدیل به کدام درجه خاکستری می شد؟ وبعد عکس را به صورت طبیعی ویرایش کنید.
امروزه حتی برخی دوربین های گوشی های همراه هم در قالب Raw عکس می گیرند. چرا استفاده از این قالب در دوربین اهمیت زیادی دارد؟ برای درک این موضوع، باید درباره دامنه پویایی اطلاعاتی داشته باشید. دامنه پویایی، توانایی بازسازی طیفی از تن ها و ارزش های روشنایی در قسمت های روشن تا تیره تصویر است. در بیشتر مدت عصر دیجیتال، دامنه پویایی دوربین ها معمولا با دامنه پویایی موجود در فیلم تفاوت بسیار زیادی داشت. دامنه پویایی دوربین های دیجیتال امروزه در حال پیشرفت است. قالب Raw، بالاترین دامنه پویایی ممکن از یک فایل عکس دیجیتال را به شما می دهد و نسبت به قالب .jpeg امکانات و کیفیت فوق العاده بیشتری در اختیار شما می گذارد.
عکاسی سیاه سفید یعنی تبدیل رنگ ها به سایه های خاکستری. عکاسانی که در گذشته با فیلم کار می کردند باید این مهارت را در خود تقویت می کردند که در حین عکاسی بدانند یک رنگ چگونه به سایه خاکستری تبدیل می شود. در عصر دیجیتال، بیشتر ما عکس ها را رنگی می گیریم و بعد اگر تصمیم گرفتیم آن ها را سیاه و سفید کنیم، در مرحله ویرایش رنگ ها را با انتخاب خودمان به سایه های خاکستری تبدیل می کنیم. اگر زودتر در حین عکاسی درباره تبدیل رنگ به سایه های خاکستری فکر کنید، مهارت شما در عکاسی سیاه و سفید به صورت چشمگیری ارتقا می یابد و عکس های بهتری خواهید گرفت.
چگونه می توانید در تبدیل رنگ به سایه های خاکستری در عکس هایی با قالب Raw تغییراتی بدهید؟ شما یک ابزار اصلی به اسم نور دارید. نور با میزان روشنایی، در چگونگی تبدیل رنگ به سایه خاکستری تغییراتی به وجود می آورد. اگر صحنه مورد نظر شما رنگ های زیادی با یک فام و غلظت دارند، احتمالا همگی به سایه خاکستری یکسانی تبدیل می شوند. اما با تغییر بازی نور روی رنگ ها و کم یا زیاد کردن سطح روشنایی (Brightness Level)، به طیف رنگمایه کامل تر و دلپذیر تری در عکس نهایی سیاه و سفید خود می رسید.
در نهایت، احتمالا خیلی از شما مشتاق شنیدن این حرف نیستید اما تنظیمات پیش فرض سیاه و سفید را نادیده بگیرید. بهترین ابزار برای تبدیل عکس رنگی به سیاه و سفید، چشم ها و هیستوگرام شما است.
برگرفته از: ExposureGuide
