در این آیات هنوز صحبت از کسانی است که به خاطر ترس از مرگ از جنگ گریزان هستند. در این آیات به دو شکل جواب این ترس داده می شود: یکی اینکه زندگی دنیا برای برای شما کم است و آخرت برای کسانی که تقوا داشته باشند بهتر خواهد بود (قُلْ مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَىٰ) و دیگری اینکه به هر حال گریزی از مرگ نیست و همه خواهید مرد (أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِككُّمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنتُمْ فِي بُرُوجٍ مُّشَيَّدَةٍ)
استدلال اول پاسخ بعضی ترسهای دیگر ما نیز هست. مانند ترس از فقر، از دست دادن شغل، موقعیت اجتماعی، دارایی ها ... . قرآن می گوید همه اینها برای شما کم است و شما می توانید به چیزهای بزرگتری برسید.
در استدلال اول بطور ضمنی گفته می شود که راه رسیدن به زندگی سعادت مند از قتال (یا در حقیقت به خطر انداختن دارایی های دنیایی) می گذرد.
این آیات هرچند معمولا ما را به یک باره انسانهایی وارسته و نترس نمی کند اما گفتن و شنیدن در مورد آیات قرآن که چنین مفاهیمی در آن بسیار تکرار می شود، اندک اندک تاثیری در روح ما خواهد گذاشت و ما را - به شرطی که خودمان بخواهیم - به سمت انسان ایده آل قرآن متمایل می کند.
نکته جالب این است که ظاهرا بین مطالعه گروهی قرآن و مطالعه فردی آن تفاوت زیادی وجود دارد. در مطالعه گروهی هر کسی به نکته ای توجه می کند و در نتیجه کل گروه از همه نکات بهره ای خواهند برد. البته که مطالعه گروهی شرایطی دارد و هرنوع مطالعه ای به نتیجه نخواهد رسید
