بورس ایران از قدیم یکی از جذابیت هاش برای سهامداران توزیع سود نقدی بورس بوده و هست.
در سالهای اخیر با توجه به شرایط اقتصادی حاکم خیلی از سهم هایی که به صورت سنتی توزیع سود نقدی داشتند از مدار خارج شده و زیانده شدند و این وسط معدود سهم هایی که توانایی توزیع داشتند نیز به حیاط خلوت مدیران تبدیل شده اند.
توزیع سود نقدی کم بدونِ داشتن برنامه برای انباشته و همچنین پرداخت دیرهنگام سود از معضلاتی است که سهامدار رو از خرید سهام dps دار پشیمان میکند.
به عنوان مثال می توانید صورتهای مالی شرکت فسپا را نگاهی گذرا بکنید:
۱- عملکرد شرکت خوب و قابل قبول بوده و به ازای هر سهم ۷۳۰ تومن سود شناسایی شده است.
۲- پیشنهاد dps شرکت سیصد تومن هست که به خودی خود رقم خوبی است ولی سوالی که پیش میاد این هست که برنامه شرکت برای پولی که در شرکت خواهد ماند چی هست؟
- توسعه یا به روزرسانی خط تولید.
- خرید و دپو مواد اولیه.
- افزایش سرمایه از محل انباشته.
اگر رقم مذکور که بالع بر ۲۰۰ میلیارد تومن است برای هر یک از موارد بالا ذخیره شود سهامدار نه تنها اعتراضی نمیکند بلکه حتی حاضر می شود پول نقد کمتری بگیرد تا پول در شرکت بماند و صرف توسعه شود.
ولی برنامه شرکت چیست؟ تسهیلات نگیرد و این رقم در حسابهای شرکت بماند.
سوال اینجاست؟ چرا در شرایط تورمی فعلی شرکت از گرفتن تسهیلات باید واهمه داشته باشد؟
چرا اگر قرار هست این پول در حساب شرکت توی بانک بماند در حساب سهامدار نماند که چه بسا سرمایه گذاری بهتری از بانک رو بلد باشند. سهامدارانی که از پارسال تا امسال علی رغم افت ۵۰ درصدی سهم پای سهم مانده اند.
مدیریت محترم شرکت کاش به این سوال پاسخ بدهند که چرا این پول را صرف توسعه نیروگاه اختصاصی شرکت نمیکنند؟
در هر حال توزیع سود نقدی یکی از جذابیت های کلاسیک بورس ایران هست که با کج سلیقگی برخی مدیران به پاشنه آشیل سهم های بنیادی بدل شده است.
@mortezaebad
