کمال گرایی، اهمال کاری، ترس از شکست، درگیری در جزئیات، استخوان سنگینی یا هرچیز دیگری که برای سرگرم کردن خود روی آن اسم میگذارید میتواند قوی تر از هر ویروس دیگری با وجودیت و موجودیتتان کاری کند که پس از اندی دعا کنید که کاش یا شما از اول نبودید یا آنقدر ذهنتان کند بود که چیزی به کله تان نمیزد، اما خواندن این مقاله یعنی هم هستید، هم ذهنتان تیز است و هم درگیر یکی از موارد بالا هستید، راه حل چیست؟
قبل از سراغ راه حل رفتن ، بپذیر
نه من با شما تعارف دارم نه خودتان با خودتان که هر کدام از این دو، چهار تکبیر میزند بر اصالت متنی نوشته و اثر نمیگذارد تا وقتی بی ملاحضه عباراتی نظیر "به دل میگیره" و "دل خور که نشدی" حرف زده شود، مانند دو دوست صمیمی.
گام اول این راه قبول کردن است. اگر بگویم شاید من از تک تک شما بیشتر در باتلاق نشخوار فکری و کمالگرایی بی نتیجه و این پا به اون پا خسته نباشید گفتن فرو رفته ام به هیچ وجه مبالغه نکرده ام. برای من سخت ترین مرحله این است که قبول کنم این کار مریضیست، نه کلاس و کمال اخلاقی و روشن فکری و... .
اگر آنقدر به نکات ریز توجه میکنید که از شروع اصل کار باز میمانید، یا اگر برداشت اول ضبط ویدیو یا خط اول نوشته تان را برای بار هزارم پاک میکنید و از دوباره تلاش به کار میبندید، بدانید و آگاه باشید که شما فردی استثنایی یا آدمی ریز بین و دقیق نیستید بلکه مریضید !
وسواس فکری متاسفانه از جمله بیماری هاییست که فرد به مریضی خود مینازد و هرکه چنین نباشد را دون مایه و حقیر میپندارد. حالا که هم مرضیم و تا اینجا دوست گرمابه و گلستان هم شده ایم این نیش از سمت یک هم تختی دوست آنقدر دردناک نیست که از کارفرما یا مدیر عامل خود بخورید!
پس این بیماری را قبول کنید و به دنبال درمانش بدوید و بعد مهم تر آن که به درمان عمل کنید.
حال که پذیرفتید شما هم مثل من یک چیزتان هست و فیلسوفی جدا بافته نیستید ، راه تا دلتان بخواهد از مبدا مرض به مقصد سعادت گسترده است. اگر واقعا آنقدر حاد شده که از روزمرگی خود هم بجا می مانید بهتر است روانشناسی پیدا کرده و مراجعت کنید؛ ولی اگر هنوز به خط قرمز و انفجار نرسیده اید و برای شروع ایده ها و کار های جدید با مشکل رو به رو میشوید، چند راه که برای من کارساز بود را میگویم تا شاید التیام و سپس سلامت کند این زخم ماندگار را.
شاید واقعا سنگین شده اید!
خوردن غذا های عجیب و غریب و پر چرب، نداشتن روتین خوابی درست، مشغله های فکری بیشمار و ... میتواند دلایلی بر کرختی روحی جنابتان باشد، بهتر است کمی سرچ کنید و از این سیکل معیوب خود را رهایی بخشید تا طعم دوباره آزادی را از کالبد خسته جانتان بچشید.
مفهوم زمان را گم کرده اید
یکی از دلایلی که فرد اهمال کار میشود یا به تعبیری کار را به هر دلیلی به عقب می اندازد ، نفهمیدن زمان است.
زمان گوهریست که نه منتظر می ماند نه بر میگردد، بلکه تنها به سوی جلو میشکافد و پیش میرود. هر لحظه نفهمیدن زمان به همان مقدار از کف دادن این عاریه گرانبهاست. برای آنکه درک از زمانتان برگردد میتوانید،
هرکاری که زمان کمی میبرد و کمتر از دو دقیقه طول میکشد را سریعا انجام دهید(قانون ۲ دقیقه)
کار های بزرگ را به قسمت های کوچکتر تقسیم کنید(خوردن ساندویچ)
استفاده از تایمر( بفهمید برای هر کار واقعا چقدر زمان خرج کرده اید)
نفروختن امروز نقد برای فردایی نامعلوم.
قید عباراتی نظیر، من توانم بیشتر از این حرفاست، یک جا تپق زدم دوباره بگیریم، هنوز کار به بلوغ نرسیده، اولین کار اگر بهترین باشد میخ را کوبانده ام، مخاطب فقط اولین کار را میبیند و... را بزن !
زیرا این دستگاه توهم ساز تنها تورا از ادامه مسیر باز میدارد و حتی همان مرحله اول را نیز نمیگذارد به آخر برسانی.
توجه!
ما یک مشت مریض هستیم نه انسان سالم، منظور برآن نیست که هرچه شد شد، بدون هیچ فکر و تلاشی. این فهم لازمه دید سوم شخص خود فرد است. اگر درگیر این روند مزخرف شده اید بهتر است لختی دست از کار بکشید، خود و کارتان را از بالا بنگرید و سبک سنگین کنید. اگر واقعا نیاز به پژوهشی بیشتر است سر خود را شیره نمالید، پی کار بروید و تنبلی را کنار بگذارید، اگر هم به حد مطلوب رسیده است و این مته به خشخاش گذاشتن از سر مریضیست، سریعا کار را یکسره کنید و به اصطلاح "بده بره"
افسار گسیخته ذهن را به دست بگیر.
گاهی اوقات این تفکر زیاد است که انسان را به رخوت و کار را به ذلت میکشاند. تفکر زیاد، خیره ماندن به دیوار و در ذهن گرفتن نوبل را دور بیندازید و این دور انداختن تنها با تن به دل کار زدن انجام میشود. تا پایتان نمناک و خیس از از کار نشود بیرون گود نشسته اید و در ذهن هزار بار با دو هزار فن متفاوت حریف را خاک کرده اید درخالی که هنوز حریف رو در روی شما ایشتاده و ککش هم نگزیده!
اکر این انفعال از ترس است که ترس از چه؟ اگر از اشتباه میترسید که بدان هیچوقت موفقیت بی خطا حاصل نمیشود. هرکه در ادوار گذشته تا زمان حال رسید، هزار بار زمین خورد تا رسید و همیشه در نظر داشته باشید که "گل بی عیب خداست". از مشتی انسان فانی که در هر جایی باشند با هر ثروتی و هر مقامی باز هم مثل تو انسانند میترسید و خالق ابدی خود را فراموش کرده اید. به اصطلاح گذشتگان "از تو حرکت و از او برکت".
التیام زخم سبب فراموشی آن نشود
خیلی از ما که درگیر این قبیل سردرگمی های ذهنی هستیم. وقتی با هر روش و کلکی خوب میشویم، پس از مدتی یادمان میرود که در چه حال آشفته ای بودیم و چه کرده ایم تا رها شده ایم و این سبب میشود تا دوباره این زالو ها به تنمان بیافتند و بمکند و جبران کنند مدتی که فراغتی داشتیم. پس یادمان نرود که برهه ای درگیر چه بلایایی شدیم و استمرار در تکنیک ها کمک میکند تا این امراض کم رنگ و کم رنگ تر و در نهایت از بین بروند.
همراهی صامت ولی دانا
از آنجایی که امروزه روز مشغله های کاری سر به فلک کشیده اند و حتی زمان برای دم کردن جرعه چایی هم پیدا نمیشود چه رسد به خالی کردن وقت و مراجعت به دکتر برای مسائلی نه چندنان حاد . با لین شزلیط بهتر است در زمان های از دست رفته و خلا های زمانی تلاش کنیم که جایگزینی برای منبع آگاه پیدا کنیم البته که همان طور که اول نوشته مطرح کردم اگر مشکل حاد باشد یا مصمن شده باشد تنها دست روانشناس و روان پزشک را میبوسد ولی اگر هنوز به روحتلن مسلط نشده، کتاب بهترین است برای راهنمایی و درمان از جمله کتاب هایی که بنظرم برای این دسته خوب است میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
موهبت کامل نبودن
چگونه کمالگرا نباشیم
کار عمیق
عادتهای اتمی
این کتاب را فعلا نخر
قدرت عادت
باشگاه ۵ صبحی ها
این کتاب هایی بود که خود من از آن ها تاثیرات شگرفی دیدم . با آنکه شاید برخی از آن هارا هم کامل نخوانده باشم ولی به چشم همان قدر که از سبد اعجاب انگیزشان چنگ زده ام شگفتی دیدم و تغییر ایجاد کردند. شاید بگویید چرا قورباغه ات را قورت بده جز این لیست نیست، جواب آن است که من معجزه ای از خواندن آن کتاب ندیدم و تنها بدیهیاتی بود بدون پیشنهاد عملی و بنظرم موارد بالا بسیار مناسب ترند. البته که مخالفت ذاتیم با مسائل زیاده معروف یا به اصطلاح "overrated" بی تاثیر نمیتواند باشد اما به هر نحو من اتفاق خاصی پس از خواندنش در خود نیافتم. احتمال قریب به یقین در مقاله ای دیگر تک تک این کتاب هارا مورد بحث و بررسی و معرفی کامل تر قرار خواهم داد اما تا آن موقع از این گنجینه غافل نشوید!
این تمام چیزی بود که برآورده از لمس شده ها و دیده هایم از درگیری با این طیف گسترده مریضی بود.امید است که این مقاله به درد شمای هم درد هم بخورد و بند های اسارت را بگسلید و رها شوید از این غولچه های سمی!
برای کمک به یکدیگر ، تجربیات و دانسته هایتان را همینجا به اشتراک بگذارید تا شخص ثالثی برای گرفتن نتیجه تجربه شما نیاز به دوباره کاری نشود و خون دلی دوباره نخورد.
اگر متن به کارتان آمد و در خور پسند بود و از منظرتان مفید فایده،برای بهتر شدن و اکمال روند ممنون میشوم از نظر خود بنده را مطلع کنید چه از نقد و بررسی چه از پیشنهادات و ... .
