همانطور که قبلا هم گفتم، فروید همیشه برای من ویژه بوده و هنوز هم (تا حدی) هست. مدتی است که درگیر خواندن کتابی هستم و از معدود کتاب‌هایی است که با اینکه خود انتخاب کردم، تمایلی به ادامه آن نداشتم. چون بنای یادداشت‌نویسی داشتم، سعی کردم به اتمام برسانم!
ابتدا دو نکته فرامتنی باید ذکر کنم:
اما درباره‌ی خود متن باید خاطرنشان کنم محتوای کتاب انسجام و ساخت‌یافتگی که لازمه فهم اندیشه فروید است را ندارد. عبارات تا حد زیادی مشابه و حشو است؛ گرچه مرسوم نیست اما میخواهم بگویم راندمان کتاب احتمالا کمتر از ۱۰ درصد است!
حرف برای گفتن درباره این‌کتاب زیاد است و به عنوان خلاصه‌ی فهمم باید بگویم این‌کتاب را نه به نوآموزان روانکاوی و نه به محققان این رشته توصیه نمیکنم.
