این داستان رو از یک دانشجو در سوئیس بخونید
در زمان تحصیل، نزدیک دانشگاه یک خانه اجاره کردم. صاحبخانه یک خانم 67 ساله بود که با شغل معلمی بازنشست شده بود.
طرح های بازنشستگی در سوئیس آنقدر قوی هستند که بازنشستگان هیچ نگرانی برای خورد و خوراک ندارند.
به این جهت؛ یک روز از اینکه متوجه شدم او کار پیدا کرده متعجب شدم
کار او مراقبت از یک پیرمرد 87 ساله بود.از او پرسیدم آیا برای نیاز به پول این کار را می کند، پاسخش من را متحیر کرد ؛ من برای پول کار نمی کنم ، بلکه
"زمان" خودم را در "بانک زمان" سپرده می کنم تا در زمانی که (مثل این پیرمرد) توان حرکت ندارم، آنرا از بانک بیرون بکشم.
این اولین بار بود که درباره مفهوم "بانک زمان" می شنیدم.
وقتی بیشتر درباره آن تحقیق کردم، متوجه شدم "بانک زمان" یک طرح بازنشستگی برای مراقبت از سالمندان است که توسط وزارت تامین اجتماعی فدرال سوئیس تدوین و توسعه داده شده است.
داوطلبان، زمان مراقبت از سالمندان را در حساب شخصی شان در "سیستم امنیت اجتماعی" پس انداز کرده تا وقتی خود؛ پیر ناتوان شدند یا نیاز به مراقبت داشته باشند، از آن برداشت کنند. طبق قرارداد؛ یک سال بعد از انقضای خدمات متقاضی
(سپرده گذاری زمان)، بانک زمان میزان ساعات خدمات را محاسبه کرده و به او یک "کارت بانک زمان" می دهد وقتی او هم نیاز به کمک یک نفر دیگر دارد، می تواند با استفاده از آن کارت؛ "زمان و بهره" آنرا برداشت کند. بعد از تایید، بانک زمان داوطلبانی را برای مراقبت از او در بیمارستان و یا منزل تعیین می کند
در ضمن، متقاضیان سپرده گذاری "زمان"، باید سالم و تندرست، دارای مهارت های ارتباطی خوب و پر از عشق و علاقه به همنوعان باشند
صاحبخانه ام هفته ای دو بار برای مراقبت از پیرمرد سرکار می رفت و هر بار هم دو ساعت وقت برای خرید، تمیز کردن اتاق، آفتاب گرفتن پیرمرد و گپ زدن با او سرمایه گذاری می کرد.
اتفاقا یک روز دانشگاه بودم که تماس گرفت و گفت در حالی که شیشه اتاق منزل خودش را تمیز می کرده از چهارپایه افتاده! من فورا مرخصی گرفتم و او را به بیمارستان رساندم. مچ پای او شکسته بود و برای مدتی نیاز داشت روی تخت بماند. داشتم کارهای تقاضا برای مرخصی جهت مراقبت خانگی را انجام می دادم که به من گفت جای نگرانی نیست چرا که برای برداشت از بانک زمان درخواست داده است.
ظرف کمتر از دو ساعت بانک زمان یک داوطلب فرستاد که به مدت یک ماه هر روز با گپ زدن و پختن غذاهای لذیذ از او مراقبت می کرد. او به محض بهبودی، دوباره مشغول کار مراقبت از دیگران شد و گفت که می خواهد برای روزهای پیری زمان سپرده گذاری کند!
نه تنها هزینه های بیمه و مراقبت در دوران سالمندی را کاهش می دهد، بلکه موجب تقویت اتحاد و همبستگی میان نسل ها شده که در سایر طرح های پولی موجود نظیر خانه سالمندان و پرستار خانگی کمتر دیده می شود.
ایده "بانک زمان" یا "بانک مراقبت از سالمندان" اولین بار در سال 2012 و در شهر اس تی گلن سوئیس که جوانترین جمعیت را دارد، مطرح و پیاده شد و طبق گزارش دولتی که قصد دارد "فرهنگ زیبای روستایی مراقبت از یکدیگر" را به شهرهای مدرن بیاورد؛ بیش از نیمی از جوانان از این طرح استقبال کرده اند.
کجای این داستان اشکال داشت؟
وقتی این حرف های رو میشنوید کافیه برعکس به قضیه نگاه کنید. یکی از تکنیک های تفکر انتقادی هستش. اگر کسی نباشه که این رو ثبت کنه چی؟ کمک رو ثبت نکن جایی. چرا دولت مجبور شده به همچین چیز هایی ورود کنه؟ مگه کمک به بقیه هم باید به دید مادی بهش نگاه بشه. وقتی من مریض بودم تو تربت جام یک هفته صاحب خونه که اتفاقا سنی مذهب هم بود هر روز برای من سوپ و غذا گرم میاورد. اگر به آدم ها یاد بدیم که حتما باید بده بستون باشه. اگر دولتی نباشه و کنترلی نباشه که ثبت کنه میشه قانون جنگل. وقتی همه چیز مادی و فروشی بشه کمک به بقیه و وقت گذاشتن برای بقیه هم باید جایی باشه که حساب کتابش رو انجام بده. وگرنه هیچ کس حاضر نیست بدون ثبت در بانک به کسی کمکی بکنه.
چقدر هم اینا رو برای ما تزیین میکنند. ظاهر زیبا و باطن وحشتناک. این انسانیت هستش یا نهایت حیوانی زندگی کردن؟
مگه تو ایران یکی بیفته بیمارستان یا هرچی رو زمین میمونه؟
اونجا خانواده رو نابود کردن و طرف با کلی سگ و گربه فامیل شده
بعد خرج های دولت زیاد شده برای نگهداری و پرستاری
گفتن چی کار کنیم غلطی که خوردیم درست بشه اینو راه انداختند،
دنیای کفر هم بالاخره در حال تلاش هستش که یک کاری کنه بدون خدا بتونه اموراتش رو بگذرونه. در حال سعی و خطا هستش
فقط نکته ای که هست هرچی هستش مدرن نیست رفتار ها،
ابزار هاشون مدرن هستش ، این رفتار ها و سبک زندگی عصر جاهلیتی
سوال آخر اینکه
آیا ما هم باید همین مسیر رو بریم، اگر وقتمون روی جای اینکه روی راه اندازی بانک زمان بزاریم روی تربیت بچه ها و خانواده و تشویق صله رحم و کلی خوبی های که تو فرهنگ ایرانی داریم بگذاریم موفق تر نیستیم
اگر کمک به بقیه رو نهادینه کنیم تو تربیت بچه هامون بدون هیچ چشم داشتی زندگی قشنگتری نداریم؟
