با شیوع کرونا و دستور خانه نشینی، دورکاری از پدیده‌هایی است که رایج شده و سر زبان‌ها افتاده است. در همین باره مجله‌ی جاکوبین گزارشی منتشر کرده از سازوکار‌های کنترل کارگران و کارمندان دورکار. که چطور مدیران و کارفرمایان هر چه بیشتر به سراغ روش‌هایی جاسوسی مانند و بیشتر ناقض حریم شخصی می‌روند تا با وسواس هر چه بیشتر تمام جزییات عملکرد کارمندان را حین دورکاری نظارت کنند.
یاد صحبت‌های عزیزی افتادم که میگفت سنت لیبرالیسم روی این فرض بنا شده که ذات انسان خیرخواه است پس فقط نیاز است که آزادیش فراهم شود تا با قدرت و ثروتش در جهت رشد حرکت کند.
اما با توجه به آنچه می‌بینیم باید این حرف را این گونه اصلاح کنیم که فقط ذات «انسان سرمایه‌دار» خیرخواه است و نباید محدود شود؛ نه هر انسانی! چرا که کارمند، کارگر و حقوق بگیر را باید نقطه به نقطه و لحظه به لحظه پایید تا مبادا دست از پا خطا کند و سرعت چرخش چرخ توسعه کمی کم شود!
