اینکه حالا چی بنویسیم یا نه خودش صدها ساعت فک کردنه اما اینکه یکدفعه میاد برای نوشتن دیگه گریزی نیست! میخواد وسط پایان نامه نوشتن باشه یا وسط یک میهمانی مزخرف شلوغ و یا تنهایی کنار دریا !
مهم نوشتن است حالا حس، هم چی باشه براخودش هزارتا دلیل و منطق کنارهم میچینه که چه حالی بنویسی! کلاً نوشتن یک حالتی بینا بینی مطلبه؛ البته که حس اومدنه باشه تا بتونی بنویسی هم خودش ی حال نداریه! شاید اولش سخت باشه که بخواهی شروع کنی اما اون حس! عجب شروع با حالی رو میتونه رقم بزنه؛ اصلن بعضی وقتا شده که صد خط مینویسی اما یکدفعه برق میره و فایلت رو ذخیره نکردی! هههه یعنی اونوقت هیچ وقت فراموشت نمیشه! شاید چندماه نوشتن رو کنار بزاری .... خوب اینهم برا خودش عالمی داره...
بگذریم حالا که اومد برا نوشتن این چند خطُ نوشتم تا یادگاری در @virgool باشه ....
