یک شاعر در خاطراتش نوشته بود زنی را در ترانه هایم کشتم او را به استناد همین نوشته ها به دادگاه بردند اما او قبول نمی کرد تا اینکه جسدی را برای اثبات آوردند که همه چیزش درست شبیه زن ترانه های شاعر بود . شاعر مصرانه می گفت ای داد که من تنها از روی ذوق شاعری این مطلب را در دفترچه ام نوشته ام که این کاش این کار را نمی کردم اما دادگاه و قاضی حرف او را قبول نمی کردند و در نهایت شاعر با حکم بی تردید روزگار در دفترچه خاطرات خودش اعدام شد ...
