یکی از روش هایی که برای تمرین نوشتن انجام میدم، اینه که نوشته ای از بزرگان ادبیات کشور را انتخاب میکنم و سعی میکنم اون را به نوعی به روز رسانی بکنم، متناسب با مطالبی که میخوام در موردش بحث کنم! البته این کار چند حسن داره و چندعیب!! مهمترین حسنش اینه که شما باید تنها بخش های کوتاهی از متن را تغییر بدین و به یه داستان جدید برسید. اما مهمترین عیبش اینه که بقیه متن شما را با متن اصلی مقایسه خواهند کرد و ممکنه در برخی موارد کارتون به خوبی در نیاید و با واکنش منفی بقیه مواجه بشین!! به هر حال، اینم روشی ساده برای شروع مسیر نویسندگی میتونه به حساب بیاد!!
در ادامه نمونه متنی با این شیوه آوردم. البته از اونجایی که این پست در ارتباط با فضای لینکدین بود، برای ارتباط کامل برقرار کردن با اون، نیاز هست که با فضای اونجا تا حدودی آشنا باشین. و اما داستان:
سعدی، «لینکدینیان»، باب چهارم: در فواید پست تخصصی گذاشتن
یکی از شعرا پیش امیر متخصص نمایان رفت، و ثنایی برو بگفت. فرمود تا فیکش خوانند و از لینکدین بدر کنند. مسکین فیک شده به سرافکندگی همی‌رفت، مریدان باند امیر در قفای وی افتادند. خواست تا بانگ فریادرسی برآرد و کمک همی خواهد تا آنها را دفع کند. لینکدینیان را ترس (ریپورت) گرفته بود و عاجز شد. گفت: این چه نابکار مردمانند، در ریپورت را گشاده‌اند و در لایک کردن را بسته. امیر از اکانتش بدید و بشنید و بخندید. گفت: ای حکیم، از من چیزی بخواه. گفت اکانت خود می‌خواهم، اگر انعام فرمایی!!
امیدوار بود آدمى به خیر متخصصان
مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان
سالار متخصص نمایان را برو رحمت آمد و اکانت باز فرمود، و قبول کانکت برو مزید کرد و فالووری چند!!
