" حماسه‌ای به وسعت محرم "

اولین روز محرم، وقتی که آسمان به نشانه‌ی اندوه، دلتنگی‌اش را در رنگ‌های غروب نقاشی می‌کند، دل‌های عاشقان به یاد حماسه‌ی کربلا می‌تپد. این روز آغازین ماهی است که بوی غربت و شهادت از هر گوشه‌ای به مشام می‌رسد، ماهی که تاریخ به تپش‌های خونینش سوگند خورده و دل‌های مومنان در اندوهی بی‌پایان فرو می‌روند.

امام حسین، مردی که چون کوهی از ایمان و استقامت در برابر ظلم و بیداد ایستاد، به همراه یاران وفادارش پا به سرزمین کربلا گذاشت. او که نه برای جنگ، بلکه برای نجات انسانیت قیام کرد، در اولین روزهای محرم، چشم در چشم تقدیر، راهی شد که تاریخ را برای همیشه دگرگون کرد. حسین (ع)، نور امیدی بود که در دل تاریکی‌های ظلم و ستم، شعله‌ور ماند.

و ابوالفضل العباس، ساقی تشنه‌لبان، که با دستانی از جنس شجاعت و وفا، در کنار برادر ایستاد و تا آخرین لحظه، پرچم حق را بالا نگه داشت. او که آب را برای لب‌های تشنه‌ی کودکان طلب می‌کرد، در راه عشق و وفا، جان خود را فدا کرد.

امروز، یاد حسین و ابوالفضل در دل‌ها جاری است؛ هر قطره اشکی که برایشان ریخته می‌شود، قطره‌ای از اقیانوس عشق و وفاداری است که در این ماه مقدس به جریان می‌افتد.
اشک‌ها، کلمات ناتوانی هستند که از عمق دل برمی‌خیزند و در فضای محرم، به سرودی از سوگ و عشق بدل می‌شوند.

محرم، ماهی است که دل‌ها را به میدان کربلا می‌برد، ماهی که هر ذره‌اش با یاد حماسه‌ای بزرگ سرشار از معنویت است.
در این روزها، زمین و زمان، شاهد سوگ و ماتم برای مردانی هستند که با خون خود، درخت آزادی و عدالت را آبیاری کردند.

نویسنده: مصطفی ارشد